Αποχαιρετισμός και καλωσόρισμα
Αγαπημένο μου 2021,
οι περισσότεροι άνθρωποι σε αποχαιρετούν με ανακούφιση ή και απέχθεια και μίσος.
Εγώ ήθελα να σε αποχαιρετήσω με ένα μεγάλο “Ευχαριστώ”.
Από τις 38 χρονιές που έχουν περάσει από μπροστά μου θα είσαι, αν όχι η πιο ξεχωριστή, μέσα στην πρώτη πεντάδα μαζί με τη χρονιά που πέρασα στο πανεπιστήμιο, που παντρεύτηκα, που γέννησα τα παιδιά μου.
2021 ήσουν ο καλύτερος life coach, ελληνιστί προπονητής ζωής, πού θα μπορούσα να έχω!
Μου έμαθες τόσα πολλά!
Πρώτα-πρώτα μου έμαθες ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και δεν μιλώ για την υγεία μόνο. Αλλά κυρίως για τις αγκαλιές, τα φιλιά, τα καφεδάκια και τα τσιπουράκια με τους αγαπημένους φίλους, ακόμα και την ανέμελη βόλτα στην παιδική χαρά, ή την ολιγόλεπτη χαλάρωση σε έναν παιδότοπο όταν κάποιος άλλος απασχολεί τα παιδιά (όσοι τα μεγαλώνουμε χωρίς παππουδογιαγιάδες ξέρουμε πόσο υπερσπουδαία υπηρεσία είναι αυτό λίγο καλύτερα από τους υπόλοιπους).
Μου έμαθες την αξία της πραγματικής φιλίας και ταυτόχρονα τρόπους να ξεδιαλύνω τους γνωστούς από τους φίλους καρδιάς. Μέσα στην κλεισούρα των lockdown που μπορούσαμε να δούμε ελάχιστο αριθμό ατόμων, οι φίλοι κράτησαν τα μυαλά μας στα κεφάλια μας, έκαναν τον ψυχαναλυτή, τον εστιάτορα, τον κομμωτή, το νοσοκόμο, τον babysitter, τον τραγουδιστή και τόσους άλλους κοινωνικούς ρόλους! Ακόμα και από μακρυά, από το τηλέφωνο ή με βιντεοκλήση ένας λόγος ενδυνάμωσης, μια ανάμνηση του παλιού μας εαυτού αρκούσε για να μας φέρει στα συγκαλά μας!
Πολλές φορές στη ζωή μου αναρωτήθηκα αν έχω φίλους. Το 2021 γέμισε τη ζωή μου με βεβαιότητα ότι περιβάλλομαι από αγάπη κι αγκαλιά. Άλλωστε με ανέχτηκαν ακόμα και τις φορές που ζητούσα να κάνουμε πιο ουσιαστική την επικοινωνία μας!
Στα βαριά τώρα. 2021 μου έμαθες να φεύγω από ανθρώπους και συμπεριφορές που δε με εξυπηρετούν πια. Πφφφ! Μεγάλο μα και δύσκολο μάθημα. Προϋποθέτει πολλή δουλειά για παύση και επίγνωση του τί θέλει ο καθένας… Για να είμαστε δίκαιοι, αυτό δεν είναι μάθημα, είναι δια βίου εκπαίδευση!
Στα βασικά του πρώτου έτους της εκπαίδευσης αυτής, η ατομική ευθύνη που μας έμαθες καλά, καλό μου 2021.
Η μάσκα και ο εμβολιασμός ήταν το αλφάβητο, οι πανελλήνιες είναι να αναλάβουμε ο καθένας και η καθεμία την ευθύνη των πράξεών μας χωρίς θυματοποίηση και δράμα! Να ορίζουμε τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας και το μέλλον μας μόνοι μας. Να κάνουμε συνήθειες τα όνειρά μας και να τα ζούμε χωρίς ενοχές! Φοβερή δύναμη έχουμε αλήθεια, αλλά το αγνοούμε! Το παραδέχομαι, δεν τα πηγαίνω καλά στο μάθημα αυτό… Είπαμε….δια βίου!
Στα άλλα δια βίου μαθήματα, με παίδεψες, δεν στο κρύβω! Όντας άνθρωπος του προγράμματος, της συνέπειας και της οργάνωσης, οι συνεχείς αλλαγές τίναξαν το μυαλό μου στον αέρα! Κι έτσι όμως έμαθα ότι είμαι control freak και εντόπισα άλλη μία πτυχή που θέλει δουλειά στον εαυτό μου. Προσπάθησα να αρχίσω να αγκαλιάζω την αλλαγή, να τη βλέπω σαν πρόκληση, σαν ευκαιρία. Δύσκολα πράγματα….
Στα ευχάριστα, με συχνά κλειστά τα μαγαζιά μου έμαθες να επιστρέφω στα βασικά. Λίγα ρούχα, κυρίως φόρμες, λίγες μετακινήσεις, λίγα ψώνια και φυσικά φύση. Με όλους τους περισπασμούς σε παύση, ανέπνευσα αέρα αναζωογονητικό! Έκανα ατελείωτες βόλτες στη θάλασσα. Έτρεξα στην παραλία! Εγώ! Άρχισα να απολαμβάνω στη ζωή μου πρώτη φορά, μια αθλητική (;) δραστηριότητα χωρίς να την κάνω καταναγκαστικά!
Μέσα στην παράνοια της χρονιάς σου 2021, έφτασα στο κόκκινο το παραδέχομαι. Και τότε συνέβη κάτι μαγικό. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο ενήλικος εαυτός μου οφείλει να φροντίσει το παιδι μέσα μου. Εκείνο είχε φτάσει στο κόκκινο. Όχι εγώ. Άρχισα λοιπόν να το φροντίζω το καημένο, το παραμελημένο, να το ρωτάω τι θέλει και τι ζητά.
Και τότε ξύπνησε ξανά μια ωραία κοιμωμένη δύναμη, η δύναμη της δημιουργικότητας, της φαντασίας, της ενόρασης, του ονείρου. Κι έτσι τολμώ να πω, το δεύτερο μισό σου μου έφερε πολλά πολλά δώρα, πολύ παιχνίδι, πολλή δημιουργία, πολλή χαμένη παιδικότητα!
Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη συνθήκη, εκτός από την συνθήκη Covid που να μου συνέβαιναν όλα αυτά τα συναρπαστικά και πρωτόγνωρα!
2021 σ’ ευχαριστώ! Θα σε έχω πάντα σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!
2022 έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε παρέα! Η αρχή έγινε. Πήραμε μαθήματα. Δυναμώσαμε. Φοβόμαστε λιγότερο. Είναι λιγότερο αχαρτογράφητα αυτά τα νερά! Ώρα για δουλειά τώρα.
Ανασκουμπώσου 2022. Δε θα σε αφήσω ήσυχο ούτε στιγμή όπως, είμαι σίγουρη, δε θα με αφήσεις ούτε κι εσύ! Έχουμε να ζήσουμε πολλά πολλά! Δύσκολα ναι, πιθανόν, αλλά και πόσο μαγικά!
Καλωσήρθες λοιπόν! Σε υποδέχομαι με δύναμη, μα και ταπείνωση, με ανυπομονησία μα και χαρά! Και βλέποντας τον μικρό μου γιο που κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στα δικά σου πρώτα βηματάκια, σκέφτομαι:
“Θα περπατήσει και το 2022 αδέρφια! Θα πέσει, θα σκοντάψει, θα πονέσει, θα κλάψει, μα ξανασηκωθεί (πώς αλλιώς;) Και θα μάθει να περπατά και να τρέχει και να χοροπηδά και να χορεύει!”
Καλή χρονιά σε όλους και όλες!
Της Μαριάννας Νικολάου
About Author
