Ποδήλατο και ζωγραφική | Ευαγγελία Βατσάκη

Η Ευαγγελία Βατσάκη δεν είναι ο άνθρωπος της σκέψης (μόνο). Είναι ο άνθρωπος της  πράξης. Αφοσιωμένη στις μεγάλες της αγάπες, την τέχνη και τη φύση, βρίσκει τρόπους να τις συνδυάζει σε πρωτοποριακές δράσεις, όπως  το καλλιτεχνικό φεστιβάλ που επί χρόνια συνδιοργάνωνε στο Ροδίνι ζωντανεύοντας το πανέμορφο αρχαίο πάρκο και η νέα της έμπνευση να ταξιδέψει με το ποδήλατό της στην ενδοχώρα του νησιού σ’ ένα πρωτότυπο μάθημα ζωγραφικής μέσα στη φύση.

Το πρότζεκτ ΝΟΑ, έχει ξεκινήσει και βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Σύμφωνα με αυτό η Ευαγγελία διατρέχει με το ποδήλατό της 42 χωριά της Ρόδου διδάσκοντας ζωγραφική στους κατοίκους τους. Το φυσικό περιβάλλον και η δημιουργία μίας μικρής συλλογικότητας κάθε φορά, είναι τα πιο σημαντικά ζητούμενά της.

Στη μέση περίπου αυτού του συναρπαστικού ταξιδιού μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της. Πώς ξεκίνησε και πώς εξελίσσεται αυτή η ιδέα; Πώς είναι να ταξιδεύεις και να φέρνεις τους κατοίκους των χωριών σε επαφή με την τέχνη; Η Ευαγγελία καταγράφει το οδοιπορικό της μέχρι σήμερα και μας προσφέρει μοναδικές φωτογραφίες από αυτή τη γοητευτική περιπέτεια!

Σκέψεις

“Το πρότζεκτ ΝΟΑ έχει για μένα πολλαπλά επίπεδα εμπειρίας κι ανάγνωσης και θα προσεγγίσω λίγα από αυτά.. Ένα είναι αυτό της αυτοτελούς ζωής του… υπάρχει ένας συμβολισμός με την χρονολογία, το 2022, με τα εργαστήρια να διατρέχουν αρχικά τα 20 χωριά της ανατολικής πλευράς του νησιού ως το νοτιότερο. Έπειτα συνεχίζουν 22 χωριά ακόμη στη δυτική πλευρά του.

Τοποθετώ την αρχή της ζωής αυτής της δράσης στην ανατολική πλευρά, καθώς ξεκίνησα με ενθουσιασμό, ενέργεια και αθωότητα που άλλοτε συναντούσε το αχανές, το χαοτικό και την αφέλεια. 

Αυτή τη στιγμή που γράφω είμαι στο τέλος της ανατολικής πλευράς. Στην Κατταβιά, το νοτιότερο χωριό, βρίσκομαι στο καταμεσήμερο του πρότζεκτ. Ένα μήνα στο δρόμο, έχω όλη την συσσωρευμένη κούραση μα ταυτόχρονα ικανοποίηση και εμπειρία, αρκετό υλικό ώστε να διαπραγματεύομαι και να ανασυγκροτώ τα σχέδιά μου, μα όχι και αρκετό χρόνο για να μπορώ να επεξεργαστώ όλη την πληροφορία που αφουγκράζομαι! Γιατί τα εργαστήρια συνεχίζονται καθημερινά, με εμένα να παίρνω διαρκή ανατροφοδότηση από τους συμμετέχοντες, όμως καθώς ταυτόχρονα αλλάζει διαρκώς η σύσταση κι η ποικιλομορφία της ομάδας, τα πλάνα μου είναι αρκετά δυναμικά κι αλλάζουν κι αυτά.

Η πρόκληση είναι να κρατήσω σταθερή τη βάση αυτού του πρότζεκτ, παρά τους αστάθμητους παράγοντες. 

Την μετάβαση των συμμετεχόντων στη φύση, που βλέπω σαν τη μεγαλύτερη θεραπεύτρια και μούσα.

Εργάζομαι με μια ανοιχτή και πειραματική διάθεση προς την ζωγραφική τέχνη, όπου μέσα από ασκήσεις-παιχνίδια με τα χρώματα, οι καλλιτέχνες (έτσι έχω στο μυαλό μου κάθε συμμετέχουσα/οντα) οδηγούνται από την αφαίρεση στην εμφάνιση της μορφής, εάν και όπου αυτή προκύψει.

Μέσα από ένα πλαίσιο συνεργασίας κι επικοινωνίας των ατόμων μέσα στους κύκλους αυτούς, προτείνω μια διάθεση απλότητας κι ενθάρρυνσης ώστε να δημιουργούνται περιβάλλοντα όπου μπορεί να ευδοκιμήσει η ατομική έκφραση μέσα από μικρές συλλογικότητες. 

Αυτή είναι και η καρδιά της δράσης, οι εφαλκτήριες ενέργειες για κάθε εργαστήρι που πραγματοποιώ, με κάποιες φορές αυτό να επιτυγχάνεται καλύτερα από κάποιες άλλες…

 

Η μετάβαση από τον ένα τόπο στον επόμενο με το ποδήλατο είναι ουσιαστικής σημασίας και δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί διαφορετικά το συγκεκριμένο πρότζεκτ.

Ο λόγος είναι πως μόνο έτσι αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματική τοπολογία των εδαφών κάθε τόπου και κατ’ επέκταση τις αποτυπώσεις τους στην εσωτερική ανάγλυφη μορφολογία: αναφέρομαι στις υφές και τη σύνθεση των χαρακτήρων των ανθρώπων. 

Η αργή ταχύτητα του ποδηλάτου και η έκθεση στα εξωτερικά ερεθίσματα επιτρέπει στον ταξιδιώτη μια πληρέστερη καταγραφή. Σταματώ διαρκώς για να δω ένα ελάφι, να ακούσω κάποιο άγνωστο σε μένα πουλί, να λουστώ σε μια πηγή, άλλοτε ψάχνω απεγνωσμένα σκιά, ακούω τους ανέμους να περνούν ψηλά πέρα τα βουνά, να τρέχουν στις κορφές απ’τα στάχυα, τη δροσιά και το κάψιμο της αλμύρας της θάλασσας, τις μυρωδιές των θάμνων, της ρίγανης, της ζωής και της κίνησης.

Αντιλαμβάνομαι έτσι καλύτερα την εσωτερική διάθεση των χωρικών και την εκάστοτε τοπική ανάγκη για εμφάνιση στον καμβά βαθύτερων αρχετυπικών συμβόλων κι ενεργειών..

Και συνεχίζω…”

 

δρόμος

νοα ποδήλατο θέα

μικροί μεγάλοι

 

νοα

ζωγραφιές κοντινόοδηγώντας

 

Κορίτσιανοα κύκλος παιδιώνπαιδική χαράποδήλατο με όλανοα κούπα

About Author

Back to top