Μανώλης Φάμελλος, Τραγουδοποιός | Συνέντευξη

Ο Μανώλης Φάμελλος δεν χρειάζεται πολλά για να μας παρασύρει στα μουσικά ταξίδια του. Αρκούν μια κιθάρα, ένα μαντολίνο, ένα γιουκαλίλι, μερικές φυσαρμόνικες κι ένα μικρόφωνο για να μας μυήσει στο γοητευτικό του σύμπαν.

Τα τραγούδια του μοιάζουν με αφηγήσεις. Είναι το καθένα μια μικρή ιστορία που κι αυτή, όπως και το ίδιο το τραγούδι, με το πέρασμα του χρόνου φαίνεται να μεταμορφώνεται.

Οι δύο εμφανίσεις του στις 22 & 23 Ιανουαρίου στη Ρόδο, μας δίνουν την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον ξεχωριστό και αγαπημένο καλλιτέχνη.

Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη

Στις 22 & 23 Ιανουαρίου θα σας δούμε στη Ρόδο. Έχετε ξαναέρθει στο νησί μας; Πώς προέκυψαν αυτές οι δύο εμφανίσεις;

Είμαι ένας κάπως άτακτος επισκέπτης αλλά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, έχω βρεθεί αρκετές φορές και ήταν όλες απολαυστικές… Αυτή την φορά θα μείνω δύο μέρες για να εμπεδώσουμε εκατέρωθεν και να δημιουργήσουμε μια κάποια συνέχεια μέσα στον γενικότερο κατακερματισμό του γίγνεσθαι.

Πολλά τραγούδια σας είναι ολοκληρωμένες μικρές ιστορίες. Υπήρχαν ανέκαθεν μέσα σας αυτές οι αφηγήσεις ή τις δημιουργεί κάθε φορά κάποιο εξωτερικό ερέθισμα;

Ελπίζω το δεύτερο αλλά δεν μπορώ να διακρίνω καθαρά… Πρέπει να οικειοποιηθώ κάτι, να το κάνω δικό μου για να δικαιούμαι να μιλήσω γι’αυτό σύμφωνα με τον κώδικά μου πάντα. Και φοβάμαι πως τις περισσότερες φορές γίνομαι αυτοαναφορικός, κάτι που μπορεί μεν να λειτουργεί θεραπευτικά για μένα, αλλά είναι ένας δρόμος δύσβατος για να τον ακολουθήσει κανείς.

Τι άνεμος διαπερνά τον τελευταίο σας δίσκο «Η ζωή ήταν σήμερα»; Με τι διάθεση γράφτηκαν αυτά τα τραγούδια;

Βόρειος παγωμένος θα έλεγα αστειολογώντας αλλά και η διάθεσή μου ήταν επιβαρυμένη ως συνήθως. Αντί να καθίσουμε όμως να μας χτυπάει το ξεροβόρι, μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε και να το βάλουμε να μας ταξιδέψει.

Στίχος ή μουσική; Σε ποιο από τα δύο δίνετε μεγαλύτερο βάρος; Ποιο σας παιδεύει περισσότερο;

Φυσικά το στιχουργικό μέρος, είμαι πια ένας εμμονικός με τα όλα του σε βαθμό που νομίζω πως δεν αφορά πια καν το στίχο αλλά μια κάπως νοσηρή επιδίωξη από μέρους μου, μια πάλη με το ιδεατό από την οποία κερδίζω χάνοντας.

Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;

Ο πειρασμός να υποκύψω σε κάποιους από τους δημοφιλείς μύθους που θέλουν μερικούς να γεννιούνται καλλιτέχνες με τα όλα τους είναι μεγάλος, αλλά θα παλέψω να αντισταθώ. Ο καλλιτέχνης θα έλεγα εν ευθέτω χρόνο γεννάει τον εαυτό του και συνεχίζει σε μια διάρκεια και αυτό είναι οριστικό μέχρι να πάψει να είναι καλλιτέχνης.

Το ταλέντο ή οι επιλογές καθορίζουν την εξέλιξή μας;

Σε αυτό δεν έχω καταλήξει, είναι η τύχη σε ένα μεγάλο βαθμό αλλά και το κατά πόσο είμαστε ανοιχτοί και έτοιμοι να ακολουθήσουμε την παράκαμψη της πεπατημένης με όλη την διακινδύνευση στην οποία μας εκθέτει.

Eξακολουθεί να είναι για εσάς η μουσική αυτό που ήταν πριν είκοσι χρόνια;

Εξακολουθεί να είναι επειδή εξακολουθεί να αλλάζει και εξακολουθώ (ελπίζω) να αλλάζω κι εγώ. Και δεν παύει να είναι το στοιχείο εκείνο που κρατάει ενωμένη την εικόνα που έχω για τον κόσμο.

Πώς βλέπετε το μουσικό τοπίο στην Ελλάδα σήμερα;

Πολύ θα ήθελα να έχω μία σφαιρική εικόνα αλλά συνεχώς μου διαφεύγει. Μου κινούν το ενδιαφέρον πράγματα που τα ακούω οικεία και μακρινά ταυτόχρονα. Όλα αυτά σποραδικά και κατά τόπους βέβαια…

Συνολικά δυσκολεύομαι ή μάλλον πλήττω να παρακολουθώ την νέα γλώσσα, η νοηματική μου φαίνεται απείρως πιο ενδιαφέρουσα!

Τι κάνει ενδιαφέρουσα τη ζωή του Kosmoναύτη;

Το πρώτο είναι το ταξίδι.Το δεύτερο που είναι πάλι το ταξίδι, είναι η δυνατότητα να μάθει και να μοιραστεί. Και αυτήν την δυνατότητα στην πράξη την εκπροσωπεί το υπόλοιπο φιλόπονο πλήρωμα αλλά και οι φιλόξενοι ακροατές που είναι σύντροφοι στην περιπέτεια…

Τι σας γοητεύει στο βινύλιο;

Νομίζω πως είναι η αρκετά πιο χειρωνακτική διαδικασία της ακρόασης που σε κρατάει δεσμευμένο χωρίς να μεσολαβεί κάποια οθόνη. Αν καταφέρεις να απαλλαγείς από τους περισπασμούς, μπορείς επιτέλους να εστιάσεις και τότε με τη βοήθεια της μουσικής όλα αποκτούν μια προοπτική, ένα βάθος.

Πρακτικά όλο αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου δεδομένο, απλά βάζεις ένα δίσκο να παίζει και η τύχη σου γυρίζει. Πρέπει να κρατήσεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό το παιχνίδι και κάποια στιγμή από το πουθενά, το κύκλωμα μαγικά λειτουργεί!

Τι σας εμπνέει στη μουσική και στη ζωή;

Και η φύση και οι άνθρωποι και τα δημιουργήματά τους που όλα είναι κομμάτια της φύσης τελικά. Άρα και η μουσική…

Τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει σε δεύτερο χρόνο όπως άλλωστε και στην ίδια τη φύση με τα άνθη και τους καρπούς που θέλουν τον χρόνο τους, είναι κάτι που ξυπνάει από την σιωπή και ενώνεται ξανά με τον κόσμο… ή τουλάχιστον απλώνει το χέρι.

Τι σας αποθαρρύνει;

Έχω συνηθίσει να προχωράω συντροφιά με το μάταιο και δεν αποθαρρύνομαι εύκολα.

Αν περνούσε από το χέρι σας να αλλάξετε κάτι στον κόσμο μας, τι θα ήταν αυτό;

Θα έδινα στον άνθρωπο περισσότερες δυνατότητες να δει τον εαυτό του έξω από τον εαυτό του σαν μοναδικότητα, αλλά παράλληλα και σαν μέρος ενός όλου που είναι προϋπόθεση και προορισμός του.