Ο Περικλής Μοσχολιδάκης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Η θεατρική παράσταση “Απόγνωση” σε κείμενα και σκηνοθεσία δικά του ανεβαίνει στο Θέατρο Αλκμήνη από την Θεατρική Ομάδα Ρέκτις.
Ένα έργο για τη βία, τη γυναικοκτονία, την εκδίκηση και την απόγνωση του έρωτα.
Ένα έργο δραματικά επίκαιρο, καθώς όλο και πιο συχνά έρχονται στη δημοσιότητα ειδήσεις που μας συγκλονίζουν με τη βιαιότητά τους, έχοντας σχεδόν ως αποκλειστικό τους θύμα γυναίκες.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το έργο «Απόγνωση»;
Αποφάσισα να γράψω αυτό το θεατρικό έργο με αφορμή τα τραγικά περιστατικά βίας, κακοποίησης και γυναικοκτονίας που ολοένα και περισσότερο απασχολούν την καθημερινή ειδησεογραφία, όλο και περισσότερο έρχονται στο φως της δημοσιότητας, ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένουμε, με θύματα γυναίκες της διπλανής πόρτας και με θύτες ανθρώπους για τους οποίους δεν μπορούμε καν να φανταστούμε αυτήν την αποτρόπαια κακοποιητική τους συμπεριφορά !
Πώς προσεγγίσατε σκηνοθετικά την παράσταση;
Η σκηνοθετική προσέγγιση της παράστασης στηρίζεται στις τραγικές ιστορίες βίας και κακοποίησης που αφηγούνται οι 4 γυναίκες ηθοποιοί.
Στόχος των ιστοριών αυτών είναι να αναδείξουν πώς πίσω από γυναίκες που καλύπτουν την προσωπική τους τραγωδία με επίπλαστα χαμόγελα κρύβονται ιστορίες απίστευτης βίας που έχουν ως πρόσχημα και ως όχημα τον έρωτα ή την αγάπη.
Πού νομίζετε ότι οφείλεται στη χώρα μας αυτή η έξαρση της βίας κατά των γυναικών τα τελευταία χρόνια;
Είναι παρακινδυνευμένο να προσπαθείς με σιγουριά να εντοπίσεις τις αιτίες της έξαρσης αυτού του φαινομένου. Παρά το γεγονός πως το φαινόμενο αυτό υπάρχει διαχρονικά και πως η έκρηξη της διαδικτυακής πληροφόρησης το αναδεικνύει πιο έντονα και πιο δραματικά, νομίζω πως βρισκόμαστε όντως σε μια έξαρση του φαινομένου που ίσως οφείλεται στην έκρηξη της ατομικότητας και του εγωιστικού τρόπου ανάγνωσης της ζωής, χωρίς σεβασμό στον άλλον, στον όποιον άλλον, η δραματική υποχώρηση του διαπαιδαγωγητικού ρόλου που έπαιζε η Οικογένεια και η δραματική αλλοίωση του ανθρωπιστικού ρόλου της Παιδείας .
Ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης σε μία τέτοια κοινωνία;
Πιστεύω ότι ένας από τους βασικούς ρόλους της Τέχνης στη ζωή μας είναι η ευαισθητοποίηση για τα κοινωνικά ζητήματα που καίνε την καθημερινότητα μας, είναι η αφύπνιση των πολιτών, είναι η διαπαιδαγώγηση του κοινωνικού συνόλου με τις αρχές του Ανθρωπισμού. Σε εμάς τους Καλλιτέχνες εναπόκειται το καθήκον να διδάξουμε τον κόσμο την ομορφιά και τις χαρές της συμβίωσης και της αλληλεγγύης, χωρίς να κουνάμε δασκαλίστικα το δάκτυλο, αλλά με τη μοναδική ευαισθησία που η Τέχνη του Θεάτρου γνωρίζει να μιλά.
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Νομίζω πως ο καλλιτέχνης γεννιέται με μια μορφής ευαισθησίας να ακούει, να προσλαμβάνει, να αφουγκράζεται, να νοιώθει και μετά, με σκληρή, πολύ σκληρή και επίπονη σπουδή, με απέραντο καθημερινό μόχθο, μετατρέπει αυτήν την αρχική του ευαισθησία σε Τέχνη, με επαγγελματισμό και ευαισθησία .
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Για μένα το Θέατρο είναι όλα όσα αγαπώ σ’αυτόν τον κόσμο, είναι οι άνθρωποί του και οι μεγάλοι συγγραφείς και ποιητές, είναι οι συνεργάτες μου και οι μαθητές μου, είναι τα όνειρα και το ψωμί μου, είναι το οξυγόνο της ύπαρξης μου.
Πώς δημιουργήθηκε η Θεατρική Ομάδα Ρέκτις και ποιο είναι το καλλιτεχνικό σας όραμα;
Η Θεατρική Ομάδα Ρέκτις δημιουργήθηκε από 4 νέες γυναίκες επαγγελματίες ηθοποιούς που υπήρξαν μαθήτριες μου στα χρόνια των σπουδών τους στη Δραματική Σχολή και αποφάσισαν να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν αυτόν τον επαγγελματικό θίασο για να εκφραστούν και να δώσουν το στίγμα του στη θεατρική μας ζωή. Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που είμαι ο πρώτος Συγγραφέας και Σκηνοθέτης τους!
About Author
