Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος εμπνέεται από το συγκλονιστικό διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού “Το αμάρτημα της μητρός μου”, το οποίο μεταφέρει στη σκηνή του Θέατρο Radar με μεγάλη επιτυχία για δεύτερη χρονιά. Η εξαιρετική αυτή παράσταση, που ανεβαίνει από τις 11 Νοεμβρίου 2024, μας έδωσε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε και να έχουμε μαζί του μία πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Φωτογραφία Μαριλένα Αναστασιάδου
Πότε ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή με «Το αμάρτημα της μητρός μου» του Γεωργίου Βιζυηνού και τι σας γοήτευσε σε αυτό;
Πριν δέκα χρόνια, όταν σαν ηθοποιός έπαιξα τον Βιζυηνό στο συγκεκριμένο διήγημα σε σκηνοθεσία τότε του Δήμου Αβδελιώδη.
Ήταν αποκάλυψη για μένα τόσο η συνεργασία και η δουλειά πάνω στον λόγο απο τον αγαπημένο Δήμο, όσο και ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένο απο τον Βιζυηνό. Η συγγραφική ακρίβεια, ο γλωσσικός πλούτος, οι συγκλονιστικές εικόνες, η ψυχογραφική ικανότητα και φυσικά το θάρρος να γράψει για κάτι τόσο προσωπικό του.
Τι προκλήσεις έχει για εσάς αυτή η παράσταση;
Κατ΄αρχάς το ότι σκηνοθετώ την παράσταση, εκτός του ρόλου μου σαν ηθοποιός.
Κατα δεύτερον το ότι έχουμε να κάνουμε με λογοτεχνία στο θέατρο κι αυτό χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και φροντίδας.
Και κατά τρίτον στο ότι έπρεπε να μελετήσω αρκετά για να καταφέρω να φωτίσω όλες τις πτυχές αυτού του σπουδαίου κειμένου όπως ήθελα, δημιουργώντας σκηνοθετικά, ένα παράλληλο με το κείμενο, εικαστικό σύμπαν.
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Όσον αφορά το ταλέντο, θεωρώ πως γεννιέται. Ως προς την πορεία που διαγράφει αργότερα, θεωρώ πως διαμορφώνεται κυρίως μέσα απο τις συνεργασίες του, τις επιλογές του και φυσικά την σκληρή δουλειά.
Αλλιώς μένεις στάσιμος, την στιγμή που η τέχνη είναι πάντα σε ροή.
Ποιος είναι ο ρόλος του ηθοποιού στην κοινωνία;
Μακάρι να ήξερα ακριβώς. Γνωρίζω μόνο για τον ρόλο του ηθοποιού επάνω στην σκηνή. Είναι ας πούμε ένας καλός μεταφορέας. Ένας μεταφορέας μεγάλων ιδεών και σπουδαίων κειμένων απο φωτισμένους ανθρώπους (στην καλύτερη περίπτωση). Και δεν είναι λίγο βέβαια αυτό. Είναι, θα έλεγα, ένας τελετάρχης. Ένας λειτουργός.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Η ζωή μου εδώ και είκοσι επτά πλεόν χρόνια. Θεωρώ πως με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Μου έδωσε γνώση, κριτική ικανότητα και φυσικά το παιχνίδι.
Εμείς παίζουμε. Δεν την χάνουμε ποτέ αυτήν την χαρά του παιχνιδιού. Την διατηρούμε και ως ενήλικες.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών (1997) και στο Τμήμα θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Εργάζεται ανελλιπώς εδώ και εικοσιεπτά χρόνια κυρίως στο θέατρο και δευτερευόντως στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Έχει συνεργαστεί πολλές φορές με το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ. Αλλά και τη ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ του Λ.Βογιατζή, το ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ, το Θέατρο «Θησείον», το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το θέατρο «Διάνα», το «θέατρο» του Κέντρου πολιτισμού του Ελληνικού Κόσμου, το Θέατρο ΚΑΠΠΑ το Olvio το Θέατρο Badminton το θέατρο ΒΡΕΤΑΝΙΑ αλλά και με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ιωαννίνων , Αγρινίου και Κοζάνης καθώς και το Θεσσαλικό θέατρο σε παραστάσεις στην Ελλάδα (Φεστιβάλ Επιδαύρου & Αθηνών) αλλά και στο εξωτερικό.
Συνεργάστηκε επίσης με τους σκηνοθέτες Λ. Βογιατζή, Σπ. Ευαγγελάτο ,Β. Θεοδωρόπουλο, Σταμάτη Φασουλή, Πέτρο Ζούλια, Δήμο Αβδελιώδη, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Γιάννη Κακλέα, Τ. Τζαμαριά, Κ. Τσιάνο, Σ. Χατζάκη, Θ. Μουμουλίδη, Μ. Ρέππα και Θ. Παπαθανασίου, Γ. Κόκκο, Esther A.Gonzales κ.α.
Έχει τραγουδήσει εκτός απο τις μουσικές παραστάσεις και το θέατρο, σε συναυλία με την Ευγενία Συριώτη, καθώς και στο CD της Καλλιόπης Βέττα «Στο φως».
Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «Άσπρος δράκος» (Θέατρο με κούκλες) , «Οικογενειακή υπόθεση» (Επί Κολωνώ), το cabaret «Ο μαύρος σκύλος». (Faust & Half Note) καθώς και τις «Χρωματιστές ιστορίες» του Στράτη Μυριβήλη.(Σφενδόνη)
Εμφανίστηκε σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές με πιο πρόσφατες το Charitos (Rai due) το «Ποιός Παπαδόπουλος» «Άγριες μέλισσες», την «Ζωή εν τάφω» του Στρ. Μυριβήλη, το «Ου φονεύσεις» του Π. Κοκκινόπουλου, καθώς και στον κινηματογράφο.
Το 2018 συμμετείχε ως ομιλιτής στο 1ο Διεθνές συνέδριο Δραματοθεραπείας & Παιγνιοθεραπείας με θέμα «Ψυχική Ανθεκτικότητα Μέσα από το Τραύμα : Το Αρχέτυπο του Πληγωμένου Θεραπευτή», που πραγματοποιήθηκε στις 19 και 20 Μαΐου στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.
Βραβεύτηκε σαν ηθοποιός το 2019 από το Δήμο Ζωγράφου όπου γεννήθηκε, για το σύνολο του έργου σε μια βραδιά που οργάνωσε κα επιμελήθηκε ο Θανάσης Παπαγεωργίου.
Την περσινή θεατρική σεζόν 2022-2023 συνεργάζεται με το Θέατρο «Ζίνα» και τον Πέτρο Ζούλια πρωταγωνιστώντας στην «Παγίδα» του Ρομπέρ Τομά, ενώ φέτος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο Αμάτημα της μητρός μου του Γ.Βιζυηνού στο θέατρο Εν Αθήναις. Διδάσκει εδώ και δέκα χρόνια Ιστορία Ελληνικού μουσικού θεάτρου και Υποκριτική στην P.M.T.P school της Σ. Κοσκινά.
About Author
