Ο Δημήτρης Αϊβαλιώτης είναι ηθοποιός και μουσικός. Φέτος ερμηνεύει τον ανδρικό μονόλογο “Διψάω” της Αναστασίας Κουρή σε σκηνοθεσία Βάσιας Βασιλείου που, μετά την μεγάλη περσινή επιτυχία, επαναλάμβάνεται για δεύτερη χρονιά από την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός. Με αυτή την ευκαιρία τον συναντήσαμε και συνομιλήσαμε μαζί του.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Νομίζω ότι γεννιέσαι αλλά στην πορεία εξελίσσεσαι και δουλεύεις/εξασκείς το ταλέντο που σου έχει δοθεί. Γιατί χωρίς δουλειά το ταλέντο δεν είναι τίποτα. Είναι εισιτήριο χωρίς προορισμό.
Πώς μπήκε η τέχνη στη ζωή σας;
Μπήκε από τα σχολικά μου χρόνια στο δημοτικό, συμμετέχοντας σε χορωδίες και θεατρικές παραστάσεις στις σχολικές γιορτές.
Εκεί ανακάλυψα βλέποντας θέατρικές παραστάσεις από επαγγελματίες στο σχολείο και πολύ τηλεόραση ότι θέλω να ασχοληθώ με το τραγούδι και την υποκριτική χωρίς να ξέρω ακριβώς τι σημαίνει αυτό ή πώς μπορώ να το κάνω.
Απλά ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ και να γίνω αυτό που έβλεπα στην τηλεόραση και στο σχολείο.
Είστε ηθοποιός και τραγουδιστής, εξίσου αφοσιωμένος και δραστήριος και στις δύο τέχνες. Μέσα σας νιώθετε περισσότερο ηθοποιός ή μουσικός;
Νιώθω και τα δύο και δεν μπορώ να τα διαχωρίσω γιατί πορεύονται μαζί. Το ένα συμπληρώνει το άλλο και αντιστρόφως. Ο παρονομαστής είναι ο ίδιος, η τέχνη. Όλα είναι ρόλος. Είτε είσαι σε ένα stage είτε είσαι σε ένα θεατρικό σανίδι, είσαι ένας ρόλος.
Αν με ρωτάτε αν θα ήθελα να κάνω ένα από τα δύο, η απάντηση είναι όχι. Πορεύονται μαζί.
Υπήρξαν άνθρωποι ή γεγονότα που σας έχουν βαθιά επηρεάσει;
Φυσικά. Υπήρξαν στο σχολείο καθηγητές που έλεγαν στους γονείς μου ότι πρέπει να ασχοληθώ με τη μουσική, το τραγούδι, το θέατρο και αργότερα όμως, σπουδάζοντας πια, άνθρωποι που έχουν καθορίσει την πορεία μου επειδή μου έχουν ανοίξει κάποιο δρόμο είτε στο θέατρο είτε στο τραγούδι. Συνθέτες, τραγουδιστές, παραγωγοί.
Σίγουρα όμως κινητήριος δύναμη ήταν οι γονείς μου, που πίστεψαν από την αρχή σε αυτό που εξέφραζα πιτσιρικάς και με άφησαν ελεύθερο να ακολουθήσω το όνειρό μου.
Ποια δίψα βασανίζει τον ήρωα του θεατρικού μονολόγου «Διψάω»;
Το έργο είναι μία εξομολόγηση ενός ανθρώπου της διπλανής πόρτας ο οποίος δεν γνωρίζει ποιος είναι πραγματικά, μέχρι τη στιγμή που το ανακαλύπτει και αυτό του φέρνει ευφορία. Η ζωή του αποκτά νόημα ξαφνικά.
Το θέμα είναι τι ανακαλύπτει και εκεί εγείρεται και το ερώτημα αν ο άνθρωπος γεννιέται η γίνεται. Και κατ’ επέκταση πόσο μας καθορίζουν οι εμπειρίες και τα βιώματα μας, τα τραύματά μας, η οικογένειά μας.
Από εκεί και πέρα η παράσταση θέτει με κάποιο υπόγειο τρόπο και κάποια άλλα υπαρξιακά ερωτήματα στο θεατή. Η δίψα του Κώστα έχει υπαρξιακή σημασία. Και αυτή γεννιέται στην παιδική του ηλικία.
Πώς θα σβήσει αυτή η δίψα;
Θα σβήσει με διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν και με δράσεις πάνω στη σκηνή. Και πάντα με δικαιολογία.
Αλλά επειδή δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά για το ρόλο, μπορώ να πω ότι είμαστε εν δυνάμει όλα. Ακόμη και αυτά που κατηγορούμε. Όλα αυτά μπορούμε να γίνουμε σε δεδομένες στιγμές.
Τι προκλήσεις είχε για εσάς αυτός ο ρόλος;
Ο μονόλογος από μόνος του είναι μία δύσκολη κατηγορία. Μία δύσκολη συνθήκη, μία δύσκολη έκθεση του εαυτού σου προς το κοινό.
Έχεις να λαμβάνεις μία ενέργεια από ζευγάρια μάτια που σε παρακολουθούν, και έχεις να δώσεις ενέργεια διάσπαρτη σκόρπια πίσω, αλλά πολύ στοχευμένη εσύ σαν ηθοποιός. Αυτό είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Και όταν συμβαίνει είναι συγκλονιστικό.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Για μένα είναι έκφραση, δράση, φυγή.
Τι είναι αυτό που κάνει μία παράσταση καλή;
Προσωπικά δεν πιστεύω στην καλή ή κακή παράσταση. Πιστεύω στην σκηνοθετική προσέγγιση. Για εμένα είναι ο λόγος που σφραγίζει μια παράσταση.
Με τι συναισθήματα θα θέλατε να φύγουν οι θεατές στο τέλος του έργου;
Στο θέατρο πηγαίνεις με μία ερώτηση, με μία απορία και φεύγεις με εκατό περισσότερες.
Είναι η τέχνη που γεννάει ερωτήσεις. Είναι η τέχνη που δαμάζει το μυαλό σου και το βάζει σε μία διαδικασία σκέψης. Με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Άλλες ερωτήσεις έχουν απάντηση και άλλες όχι.
Στη συγκεκριμένη παράσταση ο Κώστας θα γεννήσει πάρα πολλά ερωτηματικά στους θεατές που μπορεί να τους απασχολήσουν για πάρα πολλά χρόνια στη ζωή τους. Είμαι σχεδόν σίγουρος.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΪΒΑΛΙΩΤΗΣ
- Δραματική Σχολή Γ. Θεοδοσιάδη
- Διπλωματούχος Πιανίστας
- Σπουδές φωνητικής, χορού (jazz, Modern, Latin)
Επαγγελματική εμπειρία
Ο Δημήτρης Αϊβαλιώτης, γεννημένος στη Χαλκίδα και με ρίζες από τη Μικρά Ασία και το Αϊβαλί, δραστηριοποιείται στο χώρο της μουσικής και του θεάτρου, έχοντας στο ενεργητικό του 7 singles και δύο προσωπικά άλμπουμ.
Έχει πραγματοποιήσει σημαντικές συνεργασίες με καταξιωμένους συνθέτες, μουσικούς, τραγουδιστές κι έχει συμμετάσχει σε θεατρικές και μουσικές παραγωγές: Γεωργία Νταγάκη, Χρυσόστομος Καραντωνίου, Αρετή Κετιμέ, Θοδωρής Κοτονιάς, Δόμνα Κουντούρη, Νίκος Μέρμηγκας, Μάγδα Βαρούχα, Γιώτα Νέγκα κ.α
Φέτος πρωταγωνιστεί στον δραματικό μονόλογο “Διψάω” στο Θέατρο 104, Έναν καθοριστικά δύσκολο ρόλο και ένα εγχείρημα που υλοποιείται με την σκηνοθετική ματιά της Βάσιας Βασιλείου.
Ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται στην σκηνή του Ίλιον Plus, σε ένα πρόγραμμα με ήχους παραδοσιακούς, ethnic/balcan.
Τελευταία τηλεοπτική του συνεργασία στην πετυχημένη σειρά “Αυτή η νύχτα” που προβλήθηκε την χρόνια 2022/2023 απο την τηλεοπτική συχνότητα του Alpha, σε σκηνοθεσία Κατερίνα Φιλιώτου.
Άλλες τηλεοπτικές δουλειές:
“Ήλιος” ΑΝΤ1 σε σκηνοθεσία Βίκυ Μανώλη, Λίνος Χριστοδούλου
“Το αύριο μας ανήκει” MEGA, σε σκηνοθεσία Βασίλη Ντούρου
“H τούρτα της μαμάς” ΕΤ1 σε σκηνοθεσία Απόστολος Ρήγας
Επίσης συμμετέχει στην ταινία – ντοκιμαντέρ “Rise” The Greek-Freak που αφορά την ζωή του μοναδικού Γιάννη Αντετοκούμπο.
Ενδεικτικά σημαντικές θεατρικές παραγωγές που έχει πρωταγωνιστήσει:
ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ESCAPE (Θέατρο Βρετάνια, Broadway) EVITA,(Badminton Theatre) NAKED BOYS SINGING, (Πειραιώς 131, Θέατρο Αλίκη) ) ME AND HIM, (El Convento del Árte) SHOPPING AND FUCKING AND DRA(U)GING (Θέατρο Φούρνος) και άλλες.
Όπως δηλώνει ο ίδιος:
«Η Μουσική και το Θέατρο είναι παράνοια. Αν δεν τα αφουγκραστείς… δεν θα τα ερμηνεύσεις!»
About Author
