Ο Φώτης Μακρής φέτος σκηνοθετεί και ερμηνεύει δύο συγκλονιστικούς μονολόγους στο Studio Μαυρομιχάλη: το έργο του Παντελή Μπουκάλα “Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το φάσμα των φατριών” από 11 Οκτωβρίου 2024 και το έργο του Άρη Αλεξάνδρου “Το Κιβώτιο” από 1η Νοεμβρίου 2024. Δύο επιτυχημένες παραστάσεις που επαναλαμβάνονται για τρίτη χρονιά η πρώτη και για ένατη η δεύτερη.
Με αυτή την ευκαιρία συναντήσαμε τον σπουδαίο σκηνοθέτη, ηθοποιό και δάσκαλο της υποκριτικής και είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Ένατη χρονιά για το Κιβώτιο και τρίτη για τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη! Τι είναι αυτό που κάνει τόσο καλή μία παράσταση ώστε να συνεχίζει να επαναλαμβάνεται με επιτυχία;
Είναι πολλά τα στοιχεία. Το κυριότερο κατά την γνώμη μου, είναι το να θέλεις να μιλήσεις για κάτι που σε καίει. Αν πραγματικά καίει εσένα, είναι σίγουρο ότι καίει και κάποιους άλλος, που αναγνωρίζουν την αλήθεια σου και όχι μια προσπάθεια να τραβήξεις κοινό.
Φυσικά από εκεί και πέρα, τα κείμενα που χρησιμοποιείς ως όχημα, οι συνεργάτες και φυσικά η πολλή δουλειά είναι στοιχεία που συντελούν στην επιτυχία ή στην αποτυχία μιας παράστασης.
Στις δύο συγκεκριμένες παραστάσεις που αναφέρεστε, όταν ξεκινάς με κείμενα του Άρη Αλεξάνδρου και του Παντελή Μπουκάλα, έχει ήδη βάλει γερές βάσεις! Δύο σπουδαίες προσωπικότητες με τεράστια συνεισφορά στην ελληνική λογοτεχνία.
Τι είναι αυτό που κάνει εμβληματικό «Το κιβώτιο»;
Το ότι ξεπερνάει το στενό ιστορικό πλαίσιο που είναι τοποθετημένο (ελληνικός εμφύλιος) και μιλάει στον άνθρωπο κάθε εποχής. Μιλάει για αιώνιες ανησυχίες του ανθρώπου, μιλάει για την σχέση του με την εκάστοτε εξουσία, για τις ιδεολογίες και πώς αυτές γίνονται ή δεν γίνονται πράξεις και τελικά για την ίδια μας την ύπαρξη.
Εξάλλου αυτός είναι και ορισμός του κλασικού. Να ξεφεύγει από την εποχή του και να αγγίζει τον σύγχρονο άνθρωπο της κάθε εποχής. Και αυτό κάνει το κιβώτιο, 50 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του.
Έχουν προκύψει αλλαγές από τις αρχικές παραστάσεις έως σήμερα;
Έχουν προκύψει αλλαγές σε μένα. Είμαι 10 χρόνια μεγαλύτερος. Χαχαχαχα. Πέρα από αστεία, ποτέ η μία παράσταση δεν είναι ίδια με την επόμενη. Οπότε προφανώς έχουν γίνει αλλαγές στον τρόπο προσέγγισής μου, αλλά όχι κάτι που να αλλάζει σε μεγάλο βαθμό τις αρχικές παραστάσεις. Μιλάω για το Κιβώτιο κυρίως. Στον Πετρόμπεη είναι πιο πρόσφατη η έναρξη, οπότε μάλλον είναι ανεπαίσθητες οι αλλαγές.
Πώς γεννήθηκε το έργο «Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το φάσμα των φατριών» και τι σας εμπνέει σε αυτό;
Η παράσταση “Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το Φάσμα των Φατριών” είναι παραγγελία του θεάτρου μας στον εξαιρετικό δημοσιογράφο και συγγραφέα Παντελή Μπουκάλα και είναι η δική μας απόπειρα να μιλήσουμε για την μεγαλειώδη επανάσταση του 1821 και όσα ακολούθησαν τα πρώτα χρόνια του νέου ελληνικού κράτους, με όχημα την ιστορία ενός αμφιλεγόμενου προσώπου εκείνης της εποχής, του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Θέλαμε να ξεφύγουμε από την χωρίς σκέψη ηρωοποίηση κάποιων ανθρώπων και τον επίσης χωρίς σκέψη καταποντισμό κάποιων άλλων και να μπορέσουμε να ξαναδούμε πιο ανάγλυφα και ίσως πιο ψύχραιμα γεγονότα και ανθρώπους εκείνης της εποχής. Τα πράγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Υπάρχουν και ενδιάμεσες αποχρώσεις. Αυτές μας ενδιαφέρουν!
Επίσης, μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε στην οδό Μαυρομιχάλη και το θέατρό μας λέγεται studio Μαυρομιχάλη, οπότε αυτή η παράσταση είναι και ένας φόρος τιμής στον άνθρωπο από τον οποίο πήραν το όνομά τους η οδός και το θέατρό μας.
Οι ερωτήσεις ή οι απαντήσεις είναι πιο σημαντικές στην τέχνη;
Ερωτήσεις, αλλά με όχι εύκολες απαντήσεις. Ερωτήσεις που σε προκαλούν να σκεφτείς, να αναθεωρήσεις ίσως, να διαβάσεις, να στοχαστείς.
Στη μέχρι τώρα πορεία σας υπήρξαν άνθρωποι ή γεγονότα που σας επηρέασαν βαθιά;
Προφανώς υπήρξαν άνθρωποι που με επηρέασαν. Είτε θετικά, είτε αρνητικά. Επιτρέψτε μου να αναφέρω μόνο τον Κάρολο Κουν, όχι για την προσωπική μου σχέση μαζί του (εξάλλου τον γνώρισα πολύ λίγο), αλλά για την ιστορία του στο θέατρο, τον τρόπο που διέσχισε τον πλανήτη και χάθηκε στους ουρανούς και που για μένα αποτελεί πάντα μια παρηγοριά όταν νοιώθω να απελπίζομαι και να κινδυνεύω να χάσω τον στόχο μου.
Τώρα, γεγονότα είναι μάλλον εκατομύρια! Ακόμα και μια σκηνή στον δρόμο, μπορεί να σε επηρεάσει. Οπότε τι να αναφέρω;…
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Και η ερώτηση του εκατομμυρίου…χαχαχαχαχα. Ειλικρινά δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι το πάθος και η πολλή δουλειά μπορούν να κάνουν θαύματα! Να γεννηθείς καλλιτέχνης και να μην γίνεις ποτέ, καθώς και να μην γεννηθείς καλλιτέχνης και να γίνεις!
About Author
