Η Γιούλη Ζήκου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας», που για δεύτερη σεζόν καθηλώνει και συγκινεί τους θεατές στο “Θέατρο της Ημέρας”. Το έργο είναι ένας ύμνος στη μαγική σχέση ανθρώπου και σκύλου μέσα από τη σπαρακτική φωνή του σκύλου.
Ένα έργο εμπνευσμένο από την προσωπική περιπέτεια της Γιούλης Ζήκου που πριν μερικά χρόνια σώθηκε χάρη στο αγαπημένο της λαμπραντόρ, τον Ρωμαίο, όταν έπεσε αναίσθητη μέσα στο σπίτι της από ανεύρυσμα εγκεφάλου.
Ο σκύλος καταλαβαίνοντας ότι κάτι δεν πάει καλά, ξεσήκωσε τον κόσμο γαυγίζοντας δυνατά και χτυπώντας με τα πόδια και το σώμα του την πόρτα μέχρι που οι συγγενείς της ηθοποιού που έμεναν στον κάτω όροφο ανέβηκαν να δουν τι συμβαίνει. Την μετέφεραν αμέσως στο νοσοκομείο όπου χειρουργήθηκε κι έτσι αντιμετωπίστηκε έγκαιρα το περιστατικό που αλλιώς θα απέβαινε μοιραίο.
Η παράσταση “Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας” μας έδωσε την ευκαιρία αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης μαζί της.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Κυρία Ζήκου, πώς συνδέεται «Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντα» με το συγκλονιστικό περιστατικό που σας συνέβη με τον αγαπημένο σας σκύλο να σας σώζει, κυριολεκτικά, τη ζωή;
Το γεγονός ότι ο σκύλος μου έσωσε τη ζωή μου υπήρξε η αφορμή για να ανεβάσω αυτή την παράσταση και να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλα τα ζωάκια του πλανήτη! Στόχος μου είναι να ευαισθητοποιηθούν οι φιλοζωικές συνειδήσεις.
Στο έργο παίζετε έναν σκύλο. Τι προκλήσεις έχει αυτός ο ρόλος για εσάς;
Το θεατρικό έργο ήταν μονόλογος. Αφήγηση. Δραματοποίησα τα αφηγηματικά μέρη μετατρέποντάς τα σε διαλόγους ώστε να προστεθούν κι άλλοι ρόλοι χαρακτήρες ενισχύοντας την δράση της παράστασης και δημιουργώντας συγκρούσεις και ανατροπές. Τον ρόλο της Τζοκόντα τον προσέγγισα διττά, ως μια ψυχή που θα μπορούσε να ήταν ανθρώπου και συγχρόνως ενός σκύλου.
Τι θα θέλατε να πάρουν μαζί τους φεύγοντας οι θεατές;
Θέλω οι θεατές να βγαίνουν από την παράσταση συγκινημένοι, ευαισθητοποιημένοι και προβληματισμένοι. Στόχος μου επίσης είναι ο θεατής να έχει πλήρως ικανοποιηθεί από αυτή τη σύζευξη ανθρώπου και σκύλου που μέσα από τα αλληγορικά στοιχεία και τους συμβολισμούς της παράστασης στέλνει μήνυμα στον άνθρωπο, ότι ο πλανήτης δεν ανήκει αποκλειστικά σ’εκείνον και θα πρέπει να μάθει να τον μοιράζεται με όλα τα όντα και να πάψει πια να λειτουργεί εγωιστικά.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Το θέατρο είναι ο καθρέφτης της ζωής μας. Είναι ένα μέσον που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε μέσα από αυτό να κάνουμε την επανάστασή μας, να τοποθετηθούμε, να καταθέσουμε τις απόψεις μας, τις αντιρρήσεις μας και να δώσουμε το αληθινό νόημα της ζωής.
Το θέατρο ωριμάζει, εξελίσσει τον ηθοποιό και συγχρόνως και τον θεατή. Στα αυταρχικά πολιτεύματα οι μεγάλες επαναστάσεις έγιναν μέσα από το θέατρο. Γι’ αυτό προτεραιότητα της πολιτείας πρέπει να είναι πάντα ο πολιτισμός.
Τι είναι αυτό που κάνει μία παράσταση καλή;
Μια παράσταση για να γίνει καλή χρειάζεται αγάπη, πάθος, πολλή και σκληρή δουλειά και γενικά όλο το δυναμικό της παράστασης να είναι υψηλού επιπέδου και αφοσιωμένο στο όραμα του σκηνοθέτη.
Το ταλέντο ή οι επιλογές διαμορφώνουν την εξέλιξη ενός καλλιτέχνη;
Οι σωστές επιλογές είναι αυτές που καθορίζουν την πορεία ενός ηθοποιού. Το ταλέντο είναι απαραίτητο, αλλά η καλλιέργεια του ταλέντου είναι το κυριότερο που πρέπει να επιδιώξει ο ηθοποιός. Η καλλιέργεια του ταλέντου σημαίνει μόχθος, εργασία, μελέτη και πολύ μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα.
Αν και τα ζώα είναι οι πιο ανιδιοτελείς φίλοι του ανθρώπου, δεν ισχύει πάντα το αντίστροφο. Πού αποδίδετε τη βία ή την αδιαφορία για αυτά;
Όλα ξεκινούν από τον εγωισμό των ανθρώπων. Από τα παλιά χρόνια βλέπουμε ότι ο άνθρωπος θεωρεί τα ζώα κατώτερα όντα και πιστεύει ότι ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι να τον υπηρετούν.
Μέσα στα κύρια χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης είναι η ιδιοτέλεια. Ο άνθρωπος δεν δίνει εάν δεν πάρει πιστεύοντας ότι όλα περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό του.
Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στην κοινωνία;
Ο καλλιτέχνης μέσα από το λειτούργημά του έχει σαν στόχο την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Η τέχνη στην ζωή κάνει τον άνθρωπο περισσότερο ευαίσθητο, περισσότερο σκεπτόμενο και χρήσιμο στην κοινωνία. Η τέχνη είναι ένας βασικός μοχλός για την επίτευξη αυτής της μετάλλαξης.
Τι εύχεστε για τη νέα χρονιά;
Η καινούργια χρονιά εύχομαι εκτός από την υγεία, που είναι απαραίτητη για όλη την κοινωνία μας, το θέατρό μας να βρει και πάλι το στόχο του γιατί μετά τα τρία χρόνια απουσίας λόγω covid δοκιμάστηκε σκληρά.
Εύχομαι επίσης να ευαισθητοποιηθούμε ακόμα περισσότερο στο ζήτημα προστασίας του περιβάλλοντος και των ζώων.
Επιπλέον θέλω να στείλω ένα μήνυμα ότι πρέπει στη σύγχρονη κοινωνία μας να δώσουν οι ιθύνοντες ακόμα μεγαλύτερη σημασία στον πολιτισμό, ξεκινώντας από το θέατρο, το οποίο αν και είναι η συνισταμένη όλων των τεχνών έχει εγκαταλειφθεί. Ο καθρέφτης ενός κράτους είναι ο πολιτισμός και δείχνει το μέγεθος της αξίας του και της ανάπτυξής του σε παγκόσμια κλίμακα.
«Το ζεϊμπέκικο της Τζοκόντας» του βραβευμένου συγγραφέα Γιώργου Α. Χριστοδούλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου και με ερμηνευτές την Γιούλη Ζήκου και τον Μάριο Τζανακάκη παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο «Θέατρο της Ημέρας» από την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου.
About Author
