Φεβρουάριος 2021
Αγαπημένο μου ημερολόγιο καραντίνας νούμερο 4 σε χαιρετώ!
Θα αναρωτιέσαι γιατί σε ονόμασα έτσι. Το όνομά σου οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι για μένα διανύουμε την 4η φάση της καραντίνας του εξαποδώ Κορονοϊού. (Κάτσε να τσεκάρω: μία τον Μάρτιο, μία το καλοκαίρι που μας άνοιξαν λίγο, μία τον Οκτώβρη που μας ξαναέκλεισαν, μία τα Χριστούγεννα που μας ξαναάνοιξαν και μία τώρα που όπως φαίνεται θα μας ξανακλείσουν για τα καλά. Άρα, 5. Σόρρυ. Αναδιατυπώνω.)
Αγαπημένο μου ημερολόγιο καραντίνας νούμερο 5 σε χαιρετώ!
Θα αναρωτιέσαι γιατί σε ονόμασα έτσι. Το όνομά σου οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι για μένα διανύουμε την 5η φάση της καραντίνας του εξαποδώ Κορονοϊού (αρκεί να μετρήσεις τα ανοιγοκλεισίματα…), και αφετέρου στο ότι στα ήδη υπάρχοντα 3 ημερολόγια π.Κ. (προ Κορονοϊού) εποχής (ένα με τις ενδεχομένως “ενδιαφέρουσες σκέψεις ή γεγονότα” που θα μπορούσαν να γίνουν λογοτεχνία και ένα με σκέψεις, λόγια, στιγμές που έχουν να κάνουν με κάθε μία εγκυμοσύνη ή παιδί μου), πλέον έχω την τιμή να διατηρώ τόσο εσένα με σκέψεις καθαρά κορονοϊκές και καραντιναϊκές, όσο και ένα πρόσφατα εισαχθέν εύρημά μου προκειμένου να διατηρήσω τα μυαλά μου στο κεφάλι μου.
Η φίλη μου η Μαρία που ασχολείται με τα ενεργειακά μου ανέφερε πρόσφατα το Ρέικι, και μιας και η Μ. είναι μια αξιοθαύμαστη ζεν προσωπικότητα, σε αντίθεση με έμενα που είμαι εκ γενετής νευρόσπασμα, ξεκίνησα να ψάχνω στο ίντερνετ διάφορα περί Ρέικι, διαλογισμό, Τσάκρα, κλπ κλπ. (Καλά, παρεπιπτόντως, φουλ μπλοκαρισμένα τα Τσάκρα μου όλα, έτσι; Πώς την έχω βγάλει καθαρή μέχρι τώρα, ένας Θεός και ένας Βούδας το ξέρει).
Anyway, σε ένα από τα βίντεο ενός από αυτούς τους life coaches, yoga instructors ετσετερά, ετσετερά, γίνεται η προτροπή να διατηρούμε ένα ημερολόγιο χωρισμένο στα δύο: πράγματα που μας θυμώνουν και πράγματα για τα οποία νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Το ξεκίνησα λοιπόν κι αυτό… A propos, έχω πολλά για να νιώθω ευγνώμων, αλλά ρε φίλε έχω και πολύ θυμό. Πω πω… Δεν το περίμενα. Άλλη φορά θα σου τα πω κι εσένα..
Πάντως, όπως και να ‘χει τον τελευταίο μήνα, που ο Θεός και ο Βούδας με λυπήθηκαν και τα νηπιαγωγεία είναι προς το παρόν ανοιχτά, γράφω σε ένα από εσάς τα 5. Συν ότι γράφω επιτέλους το δεύτερο μέρος του άμοιρου εκείνου διδακτορικού (ολοκληρώνω για να είμαι ειλικρινής το πρώτο – να κάτι τέτοιες ανειλικρίνειες κάνω και μετά μπλοκάρουν τα Τσάκρα μου), συν τις ασκήσεις από το εργαστήρι, συν τα δικά μου τα δημιουγραφικά… Κοινώς γράφω, γράφω, γράφω….
Τί μανία καταγραφής είναι αυτή που με έχει πιάσει αλήθεια; Τί αξίζει τόσο πολύ τάχα να γραφτεί; Αφού θεωρητικά όλα εγγράφονται στο υποσυνείδητο και κάπου υπάρχουν και μας ακολουθούν. Τί γυρεύω να κάνω; Να ξορκίσω τα 7 κακά της μοίρας μου; Μάλλον.
******
Με έπιασε η φλυαρία και θα ξυπνήσει το μωρό πριν σου γράψω αυτά για τα οποία έκατσα να σου γράψω σήμερα. Καθώς λοιπόν πήγαινα να πάρω το απόγευμα τον Παναγιώτη από το σχολείο, έπαιρνα τις γνωστές βαθιές ανάσες του διαλογισμού (εισπνοή μέχρι το 4, κράτημα για 4, εκπνοή σε 4, κράτημα για 4) και κοιτούσα τον ουρανό καθώς περπατούσα και προσπαθούσα να εστιάσω στα θετικά (τη γιόγκα μου μέσα). Σκεφτόμουν πόσα πράγματα έχουμε μάθει από αυτήν την αλλόκοτη φάση της καραντίνας του εξαποδώ. Αν έπρεπε, λοιπόν, να δώσω ένα όνομα στη σημερινή μου εγγραφή θα ήταν:
Μάθημα Κορονοϊού Πρώτο
Ποιοι πραγματικά είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θες να είσαι; Ή μάλλον, ποιοι είναι οι άνθρωποι χωρίς τους οποίους δεν μπορείς να Είσαι; Ο Πρωθυπουργός και η πολιτική προστασία το είπαν ξεκάθαρα τα Χριστούγεννα: “Επιλέξτε μια στενή ομάδα συγγενών ή φίλων με τους οποίους θα γιορτάσετε”. Αλλά και εκτός γιορτών, τώρα που πρέπει να έχουμε περιορισμένες επαφές, ποιους κρατάς και ποιους αφήνεις; Κι αυτούς που κρατάς γιατί τους κρατάς; Κι αυτούς που έχεις και δεν μπορείς να τους αφήσεις, τους αντέχεις; Κι αν όχι, γιατί; Και τί πρέπει να κάνεις ή να κάνουν για να μπορέσετε να συνυπάρξετε; Και αυτόν τον ταλαίπωρο τον εαυτό που τώρα περισσότερο από ποτέ βάζεις συχνότερα απέναντι και περνάς μαζί του χρόνο, τον αντέχεις; Οι άλλοι τον αντέχουν; Και τί οφείλεις να κάνεις για να σε αντέχεις και να σε αντέχουν και οι άλλοι;
Ουφ, ερωτήματα που όμως κρύβουν μαθήματα αν προσπαθήσεις να τα απαντήσεις. Όλα αυτά ειρωνικά μου θυμίζουν εκείνα τα ψυχολογικά τεστ που κάποτε ήταν στη μόδα: “Είσαι ναυαγός σε ένα ξερονήσι. Ποια 5 αντικείμενα θα επέλεγες να είχες μαζί σου;”. Και από τις απαντήσεις σου έβγαινε ένα προφίλ ψυχογραφικό. Άντε τώρα να απαντήσεις όμως. Διότι αυτά τα 5 πράγματα, ή εν προκειμένω οι 5 άνθρωποι, μπορεί να σου χρησιμέψουν όχι μόνο στο να επιβιώσεις, αλλά και στο να φύγεις από το ξερονήσι σου και να προχωρήσεις…
Μάθημα Κορονοϊού Δεύτερο
Αυτό το μάθημα αφορά την ανθρωπότητα και την ευθύνη της συνολικά απέναντι στον πλανήτη που ονομάζεται Γη. Νόμιζες κακόμοιρε, εγωκεντρικέ, σχιζοφρενή άνθρωπε, ότι ήσουν πανίσχυρος; Πίστεψες ότι ο 21ος αιώνας των τεχνολογικών επιτευγμάτων και της επιστήμης σε έκανε περισσότερο από ποτέ κυρίαρχο πάνω στη φύση; Στον πλανήτη που σου δόθηκε να κατοικείς; Στα ζώα και τα φυτά; Δεν στα είπανε καλά…
Καλά δεν υποψιάστηκες τίποτα από την μηδαμινότητά σου μπροστά στις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής που έχεις επιφέρει εσύ ο ίδιος; Ένας σεισμός και όλα σου τα κατορθώματα μπορεί να χαθούν. Μια απλή διακοπή ρεύματος και δεν μπορείς ούτε καφέ να φτιάξεις. Το πάτημα ενός κουμπιού και δισεκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να λιώσουν από τη ραδιενέργεια. Κι εσύ ακόμα αισθάνεσαι σπουδαίος;
Πάρε λοιπόν μια γεύση της τρωτότητάς σου για να μάθεις. Πάρε έναν ιό χωρίς αντίδοτο για να έχεις να πορεύεσαι και να δεις πόσο έρμαιο των καιρών είσαι. Τόσο αδύναμος όσο οι πρόγονοί σου κατά τους πολέμους και τις καταστροφές. Το ίδιο απροστάτευτος όπως ο homo sapiens στην σπηλιά του τη νύχτα με τα θηρία να περιφέρονται…
Περισσότερα κορονομαθήματα next time. Ξύπνησε το μωρό και πεινάει…
Μαριάννα Νικολάου
Ημερολόγιο Καραντίνας
About Author
