Ο Κοραής Δαμάτης ζει και αναπνέει μέσα από το θέατρο. Σαν σκηνοθέτης, ηθοποιός, ενδυματολόγος, σκηνογράφος, συγγραφέας, με τη μία ή την άλλη του ιδιότητα, δεν παύει ούτε στιγμή ν’ ασχολείται με αυτό!
Η νέα παράσταση που ανεβαίνει στο Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή από τις 24 έως 30 Απριλίου με το έργο “Στη σκιά σπασμένων αγαλμάτων”, μας έδωσε την ευκαιρία μίας πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης μαζί του.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Χαίρομαι που έχουμε και πάλι την ευκαιρία να μιλήσουμε, αυτή τη φορά με την ευκαιρία της παράστασης «Στη σκιά σπασμένων αγαλμάτων» που σκηνοθετείτε στην Αθηναϊκή Σκηνή. Ποιο είναι το θέμα του έργου;
Η Επιστροφή. Ήρωες και αντιήρωες επιστρέφουν τώρα, στο φθινόπωρο της ζωής τους, στον τόπο που ξεκίνησαν, δηλαδή στις πρώτες μνήμες.
Μακριά από μεγάλα γεγονότα, συγκρούσεις, έρωτες και μεγαλόπνοους προορισμούς, αγώνες ζωής και πρόσκαιρες κατακτήσεις συναντώνται σ’ αυτό το ξεχασμένο μεγάλο αρχοντικό για να εκμυστηρευτούν αλήθειες. Να μιλήσουν για τις πραγματικές αιτίες στα όποια γεγονότα συνέβησαν. Μια Επιστροφή. Ένας Απολογισμός.
Υπάρχει κάποιος κοινός παρονομαστής στα κριτήρια με τα οποία επιλέγετε τα έργα που σκηνοθετείτε;
Εκείνη τη στιγμή της ζωής μου να ταυτίζομαι με τις ιδέες, τα συναισθήματα και την πρωταρχική ανάγκη -έτσι όπως εγώ θα την αντιληφθώ- του συγγραφέα.
Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε στην Τέταρτη Διάσταση του Γιάννη Ρίτσου;
Η εσωστρέφεια των προσώπων, το σπάσιμο της ροής του χρόνου, ο εσωτερικός ρυθμός του ποιητικού φαινομένου Τέταρτη διάσταση, -από εκεί είναι τα κείμενα της παράστασης- ακόμα σε κερδίζει η αφήγηση που είναι ελεύθερη με μια συνεχή μουσικότητα, μακριά από ψεύτικο φτιαχτό λυρισμό.
Ποιούς θα συναντήσουμε μέσα από το έργο;
Μυθικά πρόσωπα του Τρωικού πολέμου και όχι μόνο… Αγαμέμνονας, Ηλέκτρα, Ιφιγένεια, Ορέστης, ωραία Ελένη, Νεοπτόλεμος, Αίαντας, αλλά και η Ισμήνη, η Φαίδρα και η Περσεφόνη… όλοι σε αυτήν την Συνάντηση, αυτήν την τελευταία νύχτα του Αυγούστου, πριν να αρχίσει το Φθινόπωρο, λίγο πριν αρχίσει να γερνάει ο χρόνος.
Πώς προσεγγίσατε σκηνοθετικά την παράσταση;
Όλη η μέριμνα ήταν να αποδοθεί κατ’ αρχάς ο λόγος, η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, αυτή η μουσικότητα που προανέφερα, χωρίς να γίνει μια στεγνή, νεκρή απαγγελία. Κι από την άλλη, να ενορχηστρωθεί κινησιολογικά απόλυτα ρεαλιστικά, όπως ας πούμε βλέπει κανείς να κινείται η ζωή μέσα σε ένα χώρο συγκέντρωσης πολλών ατόμων που όλα γίνονται ταυτόχρονα με μια θαυμαστή ισορροπία.
Τι μας μεταφέρουν οι μονόλογοι για την Ιστορία;
Το περιττό των πολέμων, την ματαιότητα «μεγάλων ηρωικών πράξεων», την μοναχικότητα σαν επιλογή ζωής, την αμαρτία και την αγιότητα του έρωτα, την επιμονή σε «παλαιά κατορθώματα».
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Προϋπάρχει μία έφεση και έπεται το αποφασιστικό δόσιμο καί η πολλή δουλειά.
Με ποιον τρόπο μπορεί το θέατρο να επηρεάσει την εξέλιξη της κοινωνίας;
Με το να αντιδρά στο τρέχον. Να μην αποκοιμιέται στο ήσυχο πλευρό της κοινωνίας.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Πολλά και διάφορα…θα δούμε τι απ’ όλα αυτά θα γίνει.
Ποιος είναι ο Κοραής Δαμάτης
Ο Κοραής Δαμάτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια. Στην Ελλάδα ήρθε το 1962. Σπούδασε θέατρο. Χόρεψε με την ομάδα ‘Χορικά’ της Ζουζούς Νικολούδη και στο Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλού Μάνου. Πήρε μέρος σαν ηθοποιός και χορευτής σε αρκετές παραστάσεις. Δημιούργησε την θεατρική ομάδα Έβδομο Θέατρο.
Έχει σκηνοθετήσει έργα των Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Βάϊς, Μπρέχτ, Μπέκετ, Λόπε ντε Βέγκα, Ζενέ, Καμύ, Μπωμαρσαί, Αριστοφάνη, Γκομπρόβιτς, Μακ-Νάλλη, Σέρμαν, Ουίλλιαμς, Ιονέσκο, Μολιέρο, Ζιρωντού, Αρμπούζωφ, Ανούιγ, Μακ Ντόνα, Φρίελ, Σεβαστίκογλου, Μάρλοου, Καμπανέλλη, Αναγνωστάκη κ.α. για το Εθνικό Θέατρο, για Δημοτικά Περιφερειακά, για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και για το ελεύθερο θέατρο.
Το 2015 κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το μυθιστόρημα του «Το Σπίτι Μόνο» και το 2021 το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Αφορμές», από τις εκδόσεις Βακχικόν.
About Author
