Νίκος Κωνσταντινίδης:
“Οι Κασιώτες μέσα από την παράδοση, οι λυράρηδες με τις μαντινάδες τους, οι δάσκαλοι με την, εκτός ύλης διδασκαλία τους, όλοι οι Κασιώτες, αληθινό τάφο των νεκρών του ολοκαυτώματος του νησιού τους, έκαναν την καρδιά τους.
Το αίμα, δυο αιώνες μετά, είναι ακόμα ζεστό. Κανείς δεν θα ησυχάσει αν δεν βρει ανταπόκριση το αίτημα 200 ετών: να συμπεριληφθεί η ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου στην εκπαιδευτική ύλη των ιστορικών βιβλίων.
Η ανάγκη για τη γνώση του παρελθόντος γίνεται επιτακτική όταν συνειδητοποιούμε ότι στο σχολείο είναι πολλά που δεν διδάσκονται ενώ θα έπρεπε να διδάσκονται, ή ακόμα χειρότερα κάποια που διδάσκονται είναι ελλιπή ή διαστρεβλωμένα. Οι Κασιώτες αντιστέκονται γιατί όπως είπε κι ο Σεφέρης: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σα να σβήνεις ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Πιστεύω στη τελική δικαίωση των Κασιωτών να συμπεριληφθεί η ιστορία του νησιού τους στην σχολική ύλη των βιβλίων, γιατί με τα χρόνια διαπίστωσα ότι η λήθη των άλλων δεν έγινε δική τους συνήθεια. Ποτέ δεν θα ησυχάσουν, όπως δεν ησύχασαν και οι ψυχές των προγόνων τους”.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Τι είναι για εσάς ιστορία;
Με τον όρο ιστορία εννοούμε την μελέτη του παρελθόντος έως την εποχή που διανύουμε χρονικά. Επομένως ο συγγραφέας πρέπει να συλλέξει τις πληροφορίες του κυρίως από τις γραπτές πηγές, να τις μελετήσει, να τις ταξινομήσει, να τις κατανοήσει και στη συνέχεια να καταγράψει όχι μόνο τα γεγονότα, αλλά τις αιτίες που οδήγησαν σ’ αυτά, να καταλήξει στα αποτελέσματα των γεγονότων, βασιζόμενος πάντα στους γενικούς κανόνες της ιστορικής εξέλιξης.
Ο ιστορικός όμως δεν κάνει μόνο αυτό. Είναι υποχρεωμένος να ερευνά τις τάσεις της κοινωνίας σε διάφορες περιόδους και σε διάφορους τομείς, τις πολιτικές, τις ιδεολογικές, τις εκπαιδευτικές, τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, την εξέλιξη του πολιτισμού, της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της τέχνης του τόπου.
Γι’ αυτό η ιστορία έχει θεματικές ενότητες. Υπάρχει ιστορία των εθνών, ιστορία των τεχνών, ιστορία της ιατρικής, ιστορία της αρχιτεκτονικής κ.λ.π. Σε κάθε περίπτωση το κύριο αντικείμενο της ιστορίας είναι η ζωή των λαών και της ανθρωπότητας.
Πόσο εύκολο είναι να γράφει κανείς ιστορία;
Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα να γράψει κανείς ιστορία. Το εγχείρημα να συλλάβει κανείς και να περιγράψει τη ζωή της ανθρωπότητας ή ενός μόνο λαού απαιτεί μακρόχρονη μελέτη, επιμονή, αφοσίωση, σφαιρική κατανόηση και αντίληψη.
Ιστορία δεν είναι μόνο η χρονολογική αφήγηση γεγονότων εστιασμένη στη δραστηριότητα των ανθρώπων που ενασχολήθηκαν με την πολιτική ή των ηρώων που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Αν ένας συγγραφέας θα μπορούσε να χωρέσει στο κεφάλι του έναν ωκεανό γνώσης, αυτό που θα κατόρθωνε με την συγγραφή ενός ιστορικού βιβλίου είναι να προσφέρει ένα ποτήρι καθαρό νερό ή έστω ένα ποτήρι με νερό που δεν έχει υποστεί ολική αφαλάτωση.
Πώς περάσατε από τα λογοτεχνικά βιβλία και τα θεατρικά έργα σε ένα ιστορικό πόνημα;
Ήταν μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε πριν χρόνια και ήθελα να συνδυαστεί με την ευκαιρία συμπλήρωσης των διακοσίων χρόνων από το «Ολοκαύτωμα της Κάσου». Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, στο οποίο συμμετέχω, εξέφρασαν την άποψη να καταγραφεί η Ιστορία της Δωδεκανήσου.
Ένα τέτοιο βιβλίο θα ήταν ογκώδες. Το πιθανότερο ήταν, η έκδοση του να περιελάβανε σειρά πολλών τόμων, για τη συγγραφή του θα χρειαζόταν μεγάλο χρονικό διάστημα και επίπονη συλλογική προσπάθεια. Έτσι θεωρήθηκε προτιμότερο να γραφεί ένα βιβλίο για κάθε νησί ξεχωριστά. Κάθε μέλος με καταγωγή ή με ιδιαίτερη σχέση με το κάθε νησί θα αναλάμβανε την πρωτοβουλία να γράψει ένα βιβλίο για ένα νησί.
Η αρχή έγινε από τον εμπνευστή του εγχειρήματος, τον πρόεδρο του Δ.Σ. της Σ.Γ.Τ.Δ., Μανόλη Μακρή. Μετά την έκδοση των τριών δικών του βιβλίων: «Ιστορία της Ρόδου», «Τα Δωδεκάνησα στην Εθνεγερσία του 1821» και «Ιστορία της Καρπάθου», διαπίστωσα ότι, εκτός από πολύ σπουδαία ιστορικά πονήματα, ήταν και «βιβλία -οδηγοί» για την γραφή της ιστορίας όλων των νησιών της Δωδεκανήσου.
Και είναι λογικό επακόλουθο, αφού πολλά ιστορικά γεγονότα αφορούν όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου. Για παράδειγμα η ιστορία της γειτονικής Καρπάθου είναι σε πολλά σημεία κοινή με αυτήν της Κάσου. Δηλαδή βρήκα έτοιμη «μαγιά» και το έργο μου έγινε πολύ ευκολότερο. Με την ευκαιρία, εκφράζω την άποψη ότι τα προαναφερόμενα βιβλία του Μανόλη Μακρή μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως «υποδείγματα» γραφής της ιστορίας και των υπόλοιπων νησιών της Δωδεκανήσου.
Στη συνέχεια με ενθάρρυναν και οι Ομογενείς του εξωτερικού, ιδιαίτερα της Αμερικής. Μεταξύ αυτών ο αγαπημένος φίλος καθηγητής Μανώλης Κασώτης, ο οποίος μάλιστα μου πρόσφερε άφθονο ιστορικό υλικό από την πολύχρονη ενασχόλησή του για την χρονική περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Δωδεκανησιακής παρουσίας των Δωδεκανησίων μεταναστών στην Αμερική.
Γιατί γράψατε την Ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου;
Η Κάσος βρίσκεται στο σταυροδρόμι ηπείρων και θαλασσών και διαχρονικά ήρθε σε επαφή με πολλούς λαούς και πολιτισμούς. Έχει μεγάλη ναυτική παράδοση και η ναυτοσύνη των Κασιωτών δεν συναντάται σε πολλά μέρη του κόσμου. Είναι απορίας άξιο πώς ένα μικρό νησί είχε τόσο μεγάλη ναυτική δύναμη και συνεισφορά στον εθνικό ναυτικό πλούτο.
Όμως το μεγαλύτερο κίνητρο ήταν ότι είναι το νησί στο οποίο πήρα το βάφτισμα από τους κατοίκους του κι έγινα ένα με την ιστορία του, τα προβλήματα των κατοίκων του, τα ήθη και τα έθιμα αυτού του τόπου. Είμαι πρόεδρος του Συλλόγου των Κασιωτών της Ρόδου και συνοδοιπόρος σε όλα όσα γίνονται στο ακριτικό νησί και στις απανταχού Κασιώτικες παροικίες.
Διάβασα τα βιβλία που είχαν γραφτεί για τη Κάσο και διαπίστωσα ότι δεν είχε γραφεί η ιστορία του νησιού από την αρχαιότητα έως την σύγχρονη εποχή «συνολικά» σε ένα πόνημα. Η Ιστορία του νησιού, ναι μεν, είχε γραφεί από άλλους πολύ αξιόλογους συγγραφείς, ωστόσο τα βιβλία που προηγήθηκαν ήταν στην καθαρεύουσα, γλώσσα που δεν είναι οικεία στις νεότερες γενιές.
Τα προηγούμενα βιβλία δεν περιλάμβαναν τα νέα ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία που προέκυψαν και τις αλλαγές που έγιναν στη σύγχρονη Κάσο. Θεωρώ ότι, όλα αυτά, έπρεπε να καταγραφούν σε ένα καινούργιο βιβλίο, του οποίου η ύλη όφειλε να περιλαμβάνει την ιστορία της Κάσου, συνολικά, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
Έπειτα είχα το ισχυρότατο κίνητρο: της αποσιώπησης της ιστορίας του νησιού σχεδόν σε όλα τα ιστορικά βιβλία των έγκριτων ιστορικών με ευρεία κυκλοφορία και της ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Δυστυχώς δεν περιλαμβάνεται, στον βαθμό που θα έπρεπε και η ιστορία των Δωδεκανήσων, τα οποία ενσωματώθηκαν στον εθνικό κορμό πολύ αργότερα από τα άλλα μέρη της Πατρίδας μας.
Οι ιστορικοί αποσιωπούν γεγονότα;
Χωρίς κανένα δισταγμό, απαντώ: ναι, αποσιωπούν. Πολλά γεγονότα αποσιωπώνται από τους ιστορικούς και σε άλλα επιμένουν. Ορισμένα τα περνάνε στα γρήγορα και ορισμένα τα συνδέουν μεταξύ τους, με βάση τις προσωπικές τους γνωστικές, πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις. Γι’ αυτό η καταγραφή της ιστορίας δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα.
«Αυτά που λέμε πρέπει να τα εξιστορούμε και να μη νομίζουμε ότι επειδή τα είπαμε έτσι και έγιναν». Με αυτά τα λόγια ο σοφός αρχαίος ιστορικός Πλούταρχος εκφράστηκε σχετικά με τις δοξασίες των Αιγυπτίων. Καλό είναι να μελετούμε πάντα και την «άλλη» πλευρά. Πριν διαβάσεις επομένως ιστορία, καλό είναι να ενημερωθείς ποιος την έγραψε και γιατί την έγραψε.
Δεν διστάζω επομένως να πω ότι υπάρχουν ιστορικοί που πλαστογραφούν το παρελθόν, όπως υπάρχουν και ιδεολόγοι που πλαστογραφούν το μέλλον. Άλλοτε η άγνοια και άλλοτε ο πατριωτισμός καταστρέφουν την ιστορία.
Θεωρείτε ότι η Ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου έχει αποσιωπηθεί;
Σωστά το είπατε: «της Ηρωικής Νήσου Κάσου». Από το Ολοκαύτωμα της Κάσου, δηλαδή από το 1824 έως το 2018 πέρασαν 194 χρόνια, σχεδόν δύο αιώνες ανεξήγητης αδιαφορίας και αγνωμοσύνης.
Η κοινή προσπάθεια της Περιφερειακής Ενότητας Καρπάθου – Κάσου, που τότε έπαρχος ήταν ο Γιάννης Μηνατσής, του Δήμου Κάσου, των τοπικών Βουλευτών Δημήτρη Γάκη, του αείμνηστου Νεκτάριου Σαντορινιού, του Μάνου Κόνσολα, των Φορέων, των Δωδεκανησιακών Ομοσπονδιών, των συλλόγων και του σχεδιαστή της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, που ήταν τότε σύμβουλος σε θέματα πολιτισμού της Περιφερειακής Ενότητας Καρπάθου – Κάσου, Γιώργου Τσαμπανάκη, μαζί με τον Έπαρχο, έφεραν το πολυπόθητο αποτέλεσμα, να μετονομαστεί η Κάσος σε «Ηρωική Νήσος Κάσος» μαζί με τα Ψαρά.
Και πάλι όμως. Πέρασαν άλλα έξι σχεδόν χρόνια και όλοι διερωτώνται: γιατί «Ηρωική Νήσος;» Αυτό είναι που πονά και θίγει τους απανταχού Κασιώτες και το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων και των ξένων που γνωρίζουν πτυχές της ιστορίας του ηρωικού νησιού.
Δεν έχει μέχρι σήμερα συμπεριληφθεί στην εκπαιδευτική ύλη της Ελληνικής ιστορίας, η ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου, η ναυτοσύνη της και η συνεισφορά της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, όπως έγινε με άλλα νησιά και τόπους που ολοκαυτώθηκαν.
Κάθε χρόνο γίνεται το μνημόσυνο των προγόνων αγωνιστών, σε όλα τα μέρη του Κόσμου, όπου υπάρχουν Κασιώτες. Πολλά χρόνια στα διοικητικά συμβούλια των σωματείων, της Ομοσπονδίας των Δωδεκανησιακών Παροικιακών Συλλόγων της Ρόδου και της Αδελφότητας Κασιωτών Ρόδου «Ο Χαδιώτης», γίνονται εκδηλώσεις μνήμης.
Κάθε χρόνο η θυσία του Ολοκαυτώματος επανέρχεται στη μνήμη των απανταχού Κασιωτών. Σταματά κάθε άλλη δραστηριότητα και μνημονεύονται οι χιλιάδες νεκροί της 7ης Ιουνίου 1824. Είναι μια πηγαία πατριωτική στάση αντίστασης των Κασιωτών απέναντι στην αδιαφορία και την αποσιώπηση.
Οι Κασιώτες μέσα από την παράδοση, οι λυράρηδες με τις μαντινάδες τους, οι δάσκαλοι με την, εκτός ύλη, διδασκαλία τους, όλοι οι Κασιώτες, αληθινό τάφο των νεκρών του Ολοκαυτώματος του νησιού τους, έκαναν τη καρδιά τους. Το αίμα, δυο αιώνες μετά, είναι ακόμα ζεστό. Κανείς δεν θα ησυχάσει αν δεν βρει ανταπόκριση το αίτημα 200 ετών: Να συμπεριληφθεί η ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου στην εκπαιδευτική ύλη των ιστορικών βιβλίων.
Το βιβλίο σας, επομένως, σηκώνει το πέπλο της σιωπής. Η τραγική ιστορία των επαναστατημένων Κασιωτών αποκαλύπτεται. Θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε ποια ήταν η στάση της πολιτείας και της κοινωνίας στη συνεισφορά της Κάσου στην Ελληνική επανάσταση του 1821;
Το πέπλο της σιωπής δεν το σήκωσα εγώ. Το σήκωσαν οι δεκάδες Έλληνες και ξένοι ερευνητές πριν από μένα και προπαντός οι χιλιάδες Κασιώτες με τις εκδηλώσεις και την συνεχόμενη ειρηνική διαμαρτυρία τους.
Δεν επιθυμώ να καπηλευτώ τον μόχθο πολύ σπουδαίων ιστορικών και ερευνητών στα πονήματα των οποίων στηρίχθηκα για να ολοκληρώσω το βιβλίο μου. Επίσης δεν είναι μόνο η συνεισφορά της Κάσου στον αγώνα της ανεξαρτησίας της πατρίδας μας και το Ολοκαύτωμα της, στο οποίο επικεντρωνόμαστε. Αν διαβάσει κανείς το βιβλίο θα καταλάβει ότι η ιστορία του μικρού άγονου νησιού, με τις μινωικές καταβολές, έχει θαυμαστές ιδιαιτερότητες που αξίζει να γνωρίζει κανείς.
Τα κασιώτικα πλοία από την αρχαιότητα και για αιώνες έφταναν στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Το νησί λεηλατήθηκε, καταστράφηκε και μέχρι το Ολοκαύτωμα κατόρθωνε να αναγεννιέται.
Ο στόλος των πλοίων της Κάσου ήταν τεράστιος για την εποχή εκείνη και ο ενθουσιώδης ξεσηκωμός των Καπεταναίων της Κάσου από την αρχή της επανάστασης έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Αυτοί που το γνωρίζουν καλύτερα από όλους είναι οι αδελφοί μας οι Κρητικοί στο πλευρό των οποίων αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας την πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας τους.
Το Ολοκαύτωμα σημάδεψε την ιστορία του νησιού. Από τότε υπάρχει το πριν και το μετά. Ποτέ δεν μπόρεσε να ανακάμψει μετά το 1824. Η πολιτεία, διαχρονικά, έδειξε μια ανεξήγητη και προκλητική αδιαφορία ακόμα και για το ανέξοδο αίτημα των Κασιωτών να συμπεριληφθεί η ιστορία τους στα σχολικά βιβλία.
Σας προκαλώ να διαβάσετε την ιστορία του νησιού και είμαι βέβαιος ότι θα καταλάβετε αυτή την εμμονή και το παράπονο των κατοίκων της. Δείτε προσεκτικά την γεωστρατηγική θέση του νησιού και θα καταλάβετε την σπουδαιότητα των ισχυρισμών.
Είναι απορίας άξιο, γιατί η Πολιτεία αδιαφόρησε σε τέτοιο βαθμό. Μπορεί η αληθινή ιστορία να είναι φτιαγμένη από τη σιωπή των νεκρών όπως είπε ο Etienne Rey, ωστόσο εμείς οι ανάξιοι απόγονοι τους έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε;
Ποια είναι η σχέση της λήθης με την αλήθεια; Γιατί είναι χρήσιμη η ιστορία;
Αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο ζήτημα. Ένας από τους κυριότερους λόγους που έγραψα το βιβλίο «Ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου» ήταν αυτός. Σταδιακά, κι εγώ, συνειδητοποίησα ότι όφειλα να καταλάβω πως διαμορφώνεται η πραγματικότητα γύρω μου και τελικά ποιος είμαι και γιατί σκέφτομαι με τον τρόπο που σκέφτομαι.
Κατάλαβα ότι η μελέτη, η γνώση και η αντικειμενική θεώρηση, μπορούν να με οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα. Όλοι, καθώς μεγαλώνουμε, κάποια στιγμή αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη για πληρέστερη κατανόηση του παρελθόντος και επομένως της κατανόησης της δικής μας ταυτότητας.
Η ανάγκη για τη γνώση του παρελθόντος γίνεται επιτακτική όταν συνειδητοποιούμε ότι στο σχολείο είναι πολλά που δεν διδάσκονται ενώ θα έπρεπε να διδάσκονται ή ακόμα χειρότερα, κάποια που διδάσκονται είναι ελλιπή ή διαστρεβλωμένα. Οι Κασιώτες αντιστέκονται γιατί όπως είπε κι ο Σεφέρης: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σα να σβήνεις ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Πιστεύω στη τελική δικαίωσή τους να συμπεριληφθεί η ιστορία στην σχολική ύλη των βιβλίων, γιατί με τα χρόνια διαπίστωσα ότι η λήθη των άλλων δεν έγινε δική τους συνήθεια. Ποτέ δεν θα ησυχάσουν, όπως δεν ησύχασαν και οι ψυχές των προγόνων τους.
Το βιβλίο σας ξαναγράφει την ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου και στην ουσία ξαναγράφει την ιστορία μας. Είναι αλήθεια ότι έως τώρα πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για το Ολοκαύτωμα των Κασιωτών στην Ελλάδα. Πόσο δύσκολο ήταν να συγκεντρώσετε τα στοιχεία αυτά και το υλικό που παρουσιάζετε στο βιβλίο;
Αυτό που με εξέπληξε στην έρευνά μου είναι το πόσο υλικό είναι διαθέσιμο, αρκεί κάποιος να θέλει να το ψάξει. Υπάρχει το «Ιστορικό Αρχείο της Κάσου» του Νίκου Μαυρή, πονήματα πολύ σπουδαίων ιστορικών και λαογράφων, περιηγητών, αρχεία δημοσίων υπηρεσιών, φορέων, αλλά και εφημερίδες εποχής, μελέτες και βιβλία ερευνητών, όπως του Μανόλη Μακρή, του Μανώλη Κασώτη, του, βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών, Μιχάλη Σκουλιού, του Αντώνη Σοφού, κρατικά έγγραφα, αλληλογραφίες που διασώθηκαν, προσωπικά ημερολόγια και άλλες πηγές. Και φυσικά και ξένα αρχεία, ιστορικών ερευνητών και περιηγητών, τα οποία περιγράφουν το τι συνέβαινε στη Κάσο και στο νότιο Αιγαίο σε διάφορες περιόδους.
Δηλαδή υπάρχει αρκετό υλικό, αρκεί να είναι κάποιος διατεθειμένος να ψάξει και να μελετήσει. Αυτό το αντιλήφθηκα όταν ξεκίνησα την έρευνά μου και έτσι συνέχισα. Θέλω να παρακινήσω και καλώ άλλους ερευνητές να κάνουν παρόμοια έρευνα και για τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου.
Υπάρχουν πολλά αρχεία και πηγές για τα νησιά μας δεν έχουν ερευνηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε. Οπότε, υπάρχει ακόμα πολύ υλικό και περιμένουμε μελλοντικά νέες εργασίες που θα συνεχίσουν τη δουλειά όσων ήδη το έπραξαν.
Είμαι βέβαιος ότι οι επόμενοι θα φέρουν στο φως νέες άγνωστες πτυχές της ιστορίας της Δωδεκανήσου. Το κυριότερο είναι να γίνει γνωστή η ιστορία των νησιών της Δωδεκανήσου σε όλους τους Έλληνες και τους ξένους ενδιαφερόμενους.
Έχετε προγραμματίσει κάποιες δράσεις και εκδηλώσεις το έτος 2024 για το ολοκαύτωμα της Κάσου;
Η Συντονιστική Επιτροπή για το Ολοκαύτωμα της Κάσου, έχει προγραμματίσει μια σειρά εκδηλώσεων που ήδη έχει ανακοινωθεί. Εκδήλωση στη Βουλή των Ελλήνων, ομιλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, έκδοση αναμνηστικού νομίσματος και γραμματοσήμων, εκδηλώσεις τον Ιούνιο στη Κάσο, μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές κ.α.
Ωστόσο εκδηλώσεις και δράσεις θα γίνουν όπου υπάρχουν Κασιώτες: στην Ηρωική Νήσο Κάσο, στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Ρόδο, την Αμερική. Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου διοργανώνει το Πολιτιστικό της Συμπόσιο στην Ηρωική Νήσο Κάσο (28/6/24 – 30/6/2024). Τα αποτελέσματα του Συμποσίου θα αποτελέσουν την ύλη της έκδοσης του επόμενου Τόμου των «Δωδεκανησιακών Χρονικών».
Τι ετοιμάζετε στη Ρόδο;
Η Συντονιστική Επιτροπή του Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων, έχει ανακηρύξει ως τιμώμενο νησί του 8ου Φεστιβάλ 2024 την Ηρωική Νήσο Κάσο και φυσικά ο Σύλλογος Κασιωτών Ρόδου «Ο Χαδιώτης» έχει εντάξει στο πρόγραμμα των δράσεων του διάφορες εκδηλώσεις: έκθεση έργων τέχνης στην Οπλοθήκη Ντεμιγύ, εκδήλωση για το Ολοκαύτωμα της Κάσου μαζί με την Αδελφότητα Κρητών της Ρόδου «Ο Ψηλορείτης», χορευτική εκδήλωση στην Πλατεία Δημαρχείου την 15η Ιουνίου, παρουσίαση του βιβλίου «Η Ιστορία της Ηρωικής Νήσου Κάσου».
Υπάρχει κάποιο από τα βιβλία σας που αγαπάτε περισσότερο; Αν ναι για ποιο λόγο;
Τα αγαπώ όλα το ίδιο γιατί είναι παιδιά μου, ωστόσο αγαπώ πάντα περισσότερο το επόμενο βιβλίο μου.
Αν είχατε το Θεό μπροστά σας αυτή τη στιγμή τι θα θέλατε να του ζητήσατε για τον εαυτό σας;
Να μην μου πάρει το μυαλό μου.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
O Νίκος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στη Ρόδο το 1960. Σπούδασε Οικονομικές, Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες. Έγραψε πολλά δοκίμια και αρθρογραφεί σε περιοδικά τέχνης, πολιτισμού και σε πολλές εφημερίδες.
Αγαπημένη του ασχολία είναι η ξυλογλυπτική.
Είναι γενικός διευθυντής του e-ΕΦΚΑ Π.Υ.Σ.Υ. Νοτίου Αιγαίου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Παροικιακών Δωδεκανησιακών Σωματείων Ρόδου, Πρόεδρος του Συλλόγου Κασιωτών Ρόδου, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών Δωδεκανήσου, μέλος του Ολοσοφικού Συνδέσμου Ελλάδος, μέλος της Αντικαρκινικής Εταιρείας, μέλος του Συλλόγου Περιβάλλοντος και της μεγάλης του αδυναμίας, της “Δωδεκανησιακής Μέλισσας”.
Είναι μέλος της οργανωτικής τριμελούς επιτροπής του «Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων»
Είναι ιδρυτής και αποκλειστικός διαχειριστής της Ιστοσελίδας των απανταχού Δωδεκανησιακών Παροικιακών Συλλόγων, Ελλάδας και εξωτερικού, «DODEKANISOS.COM.GR»
Έργα του έχουν ανέβει στη θεατρική σκηνή από το Θέατρο Νοτίου Αιγαίου και άλλες Θεατρικές Ομάδες.
Βιβλία του Νίκου Κωνσταντινίδη:
«ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ» (Ποιήματα), «ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» (Ποιητική συλλογή),
«ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ» μυθιστόρημα με φιλοσοφικό περιεχόμενο (Ελληνικά Γράμματα), «ΑΓΓΕΛΟΣ μια ζωή σαν παραμύθι» μυθιστόρημα (Ελληνικά Γράμματα), «Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΕΔΕΜ» μυθιστόρημα (Εκδόσεις Φυτράκη), «ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΛΥΧΝΑΡΙ» μυθιστόρημα (Εκδόσεις Φυτράκη), «ΑΘΑΝΑΣΙΑ» μυθιστόρημα (εκδόσεις Παπαζήση), «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΥΤΥΧΙΑ» μυθιστόρημα (εκδόσεις Παπαζήση), «ΤΟ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ» μυθιστόρημα (εκδόσεις Παπαζήση), «ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΝΟΧΟΣ;» μυθιστόρημα (εκδόσεις Παπαζήση), «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΣΟΥ» (εκδόσεις Παπαζήση).
Θεατρικά έργα του Νίκου Κωνσταντινίδη:
«ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ASHAR» μονόλογος (εκδόσεις Παπαζήση), «GROUP THERAPY» θεατρικό με χιουμοριστικά στοιχεία, «ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» θεατρικό με στοιχεία Stand Up Comedy, «ΓΕΝΝΗΣΗ, ΖΩΗ, ΘΑΝΑΤΟΣ» θεατρικό μονόπρακτο.
About Author
