Ο Τάκης Βούης είναι μία ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ένας τραγουδοποιός ονειροπόλος, πρωτοπόρος, ιδεαλιστής, δυναμικός, ασυμβίβαστος. Ένας αυθεντικός καλλιτέχνης που συνδυάζει σπάνιες αρετές με πλούσια δράση.
Είναι επίσης ο δημιουργός και η ψυχή του Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τη μεγάλη γιορτή που και φέτος, για έναν ολόκληρο μήνα, θα πλημμυρίσει τη Ρόδο με κάθε μορφής τέχνη, αναδεικνύοντας και προβάλοντας με θαυμαστό τρόπο το έμψυχο καλλιτεχνικό δυναμικό του νησιού.
Το 8ο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων που ανοίγει τις πύλες του την Πέμπτη 29 Αυγούστου και θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου μας έδωσε την ευκαιρία και την χαρά να συνομιλήσουμε μαζί του.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Το Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων, αυτή η μεγάλη γιορτή που αγκαλιάζει τη Ρόδο και αναδεικνύει τους ντόπιους καλλιτέχνες, ξεκίνησε από μία ιδέα μέσα στο μυαλό σας. Πώς νιώθετε που το δημιούργημά σας βρίσκεται αισίως στον όγδοο χρόνο;
Νιώθω ευτυχής και δυνατός για να συνεχίσω. Ήταν ένα μεγάλο μου όνειρο που πήρε μορφή αφού άκουσα από το ραδιόφωνο το παράπονο του σημαντικού Ρόδιου ποιητή Παντελή Ευθυμίου «Γιατί δεν διδάσκονται οι Δωδεκανήσιοι ποιητές στα Δωδεκάνησα;» Εκείνη την στιγμή ένιωσα ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για να γνωρίσουμε τις ντόπιες αξίες.
Έχετε μία θαυμαστή καλλιτεχνική πορεία όχι μόνον σαν τραγουδοποιός, αλλά και σαν δημιουργός μοναδικών καλλιτεχνικών χώρων και δράσεων που άφησαν ιστορία. Τι είναι αυτό που σας δίνει την απαραίτητη ώθηση ώστε να συνεχίζετε διαρκώς να δημιουργείτε;
Η συνεχής και αμετάβλητη αγάπη για την τέχνη. Και η βαθιά μου πεποίθηση ότι η τέχνη και τα δημιουργήματά της πρέπει να φτάνουν στο κόσμο.
Υπηρετήσατε το πολιτικό τραγούδι, γράψατε υπέροχες μπαλάντες και είσαστε πάντοτε στο πλευρό των αδύναμων. Η συλλογικότητα που σας εμπνέει, εξακολουθεί να υπάρχει στις μέρες μας;
Η συλλογικότητα υπάρχει πάντοτε, ιδιαίτερα δε σε δύσκολες εποχές προστρέχουμε σε αυτή. Από την συλλογική δράση προχωράει ο κόσμος προς το καλύτερο. Και το Φεστιβάλ μας είναι μια ανεξάρτητη συλλογική δράση!
Έρωτας, τέχνη, επανάσταση. Ποιο είναι το πιο σημαντικό;
Και τα τρία αλληλοσυμπληρώνονται. Δεν υπάρχει Τέχνη χωρίς Έρωτα και Επανάσταση και δεν υπάρχει Επανάσταση χωρίς Έρωτα και Τέχνη.
Υπήρξαν άνθρωποι ή γεγονότα που σας έχουν βαθιά επηρεάσει;
Και βέβαια υπήρξαν. Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Θύμιος Καρακατσάνης. Από τα γεγονότα που έζησα και με επηρέασαν και μάλιστα βαθιά ήταν η εποχή της δικτατορίας. Αυτό με οδήγησε εκ νέου στην Σουηδία και φυσικά η επιστροφή λίγο πριν την μεταπολίτευση.
Τι είναι για εσάς η μουσική;
Είναι ένας τρόπος ύπαρξης, ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Φυσικά και γεννιέται. Αλλά αυτό δεν αρκεί, πρέπει να το καλλιεργήσεις.
Τι σημαίνει μία καλά βιωμένη ζωή; Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή άξια να τη ζει κανείς;
Η προσφορά και η αλληλεγγύη.
Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας μία ευτυχισμένη ανάμνησή σας, κάτι που σας κάνει να χαμογελάτε όταν το θυμάστε;
Η πρώτη ημέρα της αντιπολίτευσης που τραγουδήσαμε ελεύθεροι.
Εάν ζητούσε τη συμβουλή σας ένας νέος καλλιτέχνης που βρίσκεται στο ξεκίνημά του, τι θα του λέγατε;
Υπομονή και Αγάπη για την Τέχνη μέχρι θυσίας!
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΚΗΣ ΒΟΥΗΣ
Ο Τάκης Βούης γεννήθηκε το 1946 στη Ρόδο. Γιος του Γιώργου Βούη, εμπόρου και σημαντικού πνευματικού ανθρώπου της Ρόδου και της εξαιρετικής καλλονής Μαρίας Παλιόγλου, πήρε από τους γονείς του την αξία του πνεύματος, της συμμετοχής στα κοινά και την αναζήτηση της ομορφιάς.
Η οικογένεια του είναι σταυροδρόμι διαφορετικών στοιχείων, ελληνικό από τον παππού Μιχάλη Βούη καπετάνιο και την Ανθή Βούη δασκάλα, μικρασιατικό από τον άλλο παππού Παναγιώτη Παλιόγλου έμπορο από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας και ιταλικό από την γιαγιά του Rosa Nobili-Παλιόγλου. Στην οικογένεια του συγκαταλέγεται και ο Καλύμνιος Γιάννης Βούης δεξιοτέχνης της τσαμπούνας.
Το μουσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει είναι πολυπολιτισμικό, όπως άλλωστε και η Ρόδος της εποχής.
Στις δεκαετίες ’50 και ’60 όπου περνάει την παιδική και εφηβική του ηλικία, επηρεάζεται από τη μουσική και τα τραγούδια του Χατζιδάκη, του Θεοδωράκη. Επηρεάζεται επίσης από τον Bob Dylan, τους Peter, Paul & Mary και τον Jacques Brel, από τα γλέντια της μικρασιατικής κοινότητας της Ρόδου και τα τραγούδια της Ιταλίας που ακούει από τους Ιταλούς συγγενείς της γιαγιάς του που σμίγουν τα καλοκαίρια στη Ρόδο!
ΣΠΟΥΔΕΣ
Τα πρώτα μαθήματα κιθάρας τα διδάσκεται από τον Αναστάση Γιακουμάκη, πατέρα του κιθαριστή Γιάννη Γιακουμάκη, σε ηλικία 15 ετών. Θα συνεχίσει στην πορεία του να παίρνει μαθήματα από σπουδαίους δασκάλους όπως ο Βασίλης Ρακόπουλος και ο Μάκης Αναστασόπουλος.
Τελειώνοντας την εμπορική σχολή Ρόδου το 1964 συνεχίζει τις σπουδές του στο κολλέγιο TOLLARE της Στοκχόλμης, στο τμήμα γενικής κουλτούρας. Εκεί θα εδραιωθεί η πεποίθηση του να ακολουθήσει το τραγούδι, όταν κερδίζει το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό σύνθεσης τραγουδιού.
ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Μετά τις σπουδές του, επιστρέφει στην Ελλάδα και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στη Θεσσαλονίκη, αρχίζει την ουσιαστική επαγγελματική του πορεία.
Ξεκινά σαν τραγουδιστής στις μπουάτ Μπαρμπαρέλα και Εσπερινός και κυρίως στην μπουάτ 107. Δειλά παρουσιάζει και τις δικές του συνθέσεις. Κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο του, 45 στροφών «Το κορίτσι μου», SONATA, 1969, σε στίχους Φίλιππου Κούκουνου, με την κιθάρα του σπουδαίου δάσκαλου Δημήτρη Φάμπα και την φυσαρμόνικα του σημαντικού λαικού τραγουδιστή Πάνου Γαβαλά.
Παραμένει στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1970, όπου συνδέεται με φιλία με τον Μανώλη Μητσιά και τον Νίκο Παπάζογλου. Το 1971 μετά το κλείσιμο των μπουάτ από τη χούντα, αναγκάζεται να φύγει για τη Σουηδία.
ΣΟΥΗΔΙΑ
Για τρία χρόνια τραγουδούν με την Αφροδίτη Συριοπούλου-Βούη στη φημισμένη μουσική σκηνή της διάσημης τραγουδίστριας Saga Sjoberg, Kαος, σημειώνοντας ιδιαίτερη επιτυχία και κυκλοφορούν τους δίσκους, TAKIS OCH AFRODITE, 1971, VAXHOLM MUSIKNETET και KAOS 1972, KAOS.
Την ίδια εποχή τραγουδούν στα κέντρα νεότητας της Στοκχόλμης, όπου με τις εμφανίσεις τους υποστηρίζουν τον αντιδικτατορικό αγώνα και συμμετέχουν σε συναυλίες και τηλεοπτικές εμφανίσεις με τη Μελίνα Μερκούρη.
ΡΟΔΟΣ
Στην επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1973, εγκαθίσταται στην Ρόδο, όπου μαζί με τη SAGA SJOBERG, φτιάχνουν ένα μουσικό χώρο, το Κάστρο.
Το Κάστρο γίνεται φυτώριο του δημοκρατικού τραγουδιού (Αφροδίτη Βούη, Νατάσα Γερασιμίδου, Πασχάλης Τερζής, Νίκος Χουλιαράς, με τους μουσικούς Γιάννη Αλεξανδρή και Γρηγόρη Τζιστούδη), όπου παρουσιάζονται τα άγνωστα αντιστασιακά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου, Διονύση Σαββόπουλου, Χρήστου Λεοντή, Μάνου Λοίζου κ.α .
Στο Κάστρο επίσης δημιουργείται ο πυρήνας του Δημοκρατικού Συνδέσμου Ροδίων (όπου ο Τάκης Βούης θα εκλεγεί πρόεδρος του για δύο χρόνια), με τον σκιτσογράφο Βαγγέλη Παυλίδη, τον ιδρυτή του αντιπυρηνικού παρατηρητηρίου Θανάση Αναπολιτάνο, την χορογράφο Έλλη Παρασκευά, τον συγγραφέα Νίκο Κάσδαγλη, τον τυπογράφο Μανώλη Βρατσάλη κ.α. και με στόχο την δημοκρατική και πολιτιστική παρέμβαση στη Ρόδο.
Στη μεταπολίτευση αναλαμβάνει τη μουσική σκηνή της Ρόδου Ζορμπάς, όπου γράφει ιστορία στο πολιτικό τραγούδι με μαέστρο τον Γιάννη Ιωάννου. Ένας χώρος που αναγνωρίστηκε διεθνώς. Εμφανίζονται καλλιτέχνες από διάφορες χώρες, όπως Τουρκία, Αίγυπτο, Ιαπωνία, Αργεντινή με κοινό παρονομαστή το στρατευμένο τραγούδι.
Την ίδια περίοδο γίνεται ιδρυτικό μέλος του Δωδεκανησιακού Θεάτρου για το οποίο θα γράψει τραγούδια και θα λάβει μέρος σαν ηθοποιός! Μουσική θα γράψει και για τη Νέα Ελληνική Σκηνή του Θύμιου Καρακατσάνη.
Το 1979 με τον αρχιτέκτονα Γιώργο Ανδριωτάκη και τον βιοτέχνη Θόδωρο Παστρικό, δημιουργούν το καφεθέατρο Αμόνι, πρωτοποριακό για την εποχή του. Με βραδιές παντομίμας και ποίησης καθώς και αφιερώματα σε διαφορετικά είδη μουσικής όπως: έντεχνο ελληνικό τραγούδι και μπαλάντα, με μαέστρο τον συνθέτη Βασίλη Κουμπή, γνήσιο ρεμπέτικο με τους Μπαγιαντέρα, Κηρομύτη, Καλφόπουλο, Μοσχονά, Κυριαζή και Κυριακοπούλου, τζαζ μουσική με τους Βασίλη Ρακόπουλο, Δημήτρη Ζαφειρέλη και Αχιλλέα Περσίδη.
Στο Αμόνι εμφανίζονται η Χάρις Αλεξίου, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Νότης Μαυρουδής, ο Λίνος Κόκοτος, η Αρλέτα, ο Θωμάς Μπακαλάκος.
Παράλληλα εμφανίζεται στην ιστορική μπουάτ Εσπερίδες του Γιάννη Αργύρη στην Πλάκα και δίνει συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού (Σουηδία, Φιλανδία, Γαλλία, Ολλανδία).
Δισκογραφικά κυκλοφορούν :
- L.P «ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔAΜΕ», 1975, ΕΜΙ, ζωντανή ηχογράφηση στον Ζορμπά
- L.P «ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ», 1976, MUSICBOX,
- L.P «ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ», 1977, MUSICBOX,
- L.P «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟ ΑΜΟΝΙ», 1979, ΜUSICBOX, ζωντανή ηχογράφηση στο Αμόνι
- L.P «ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑΡΘΕΙ», 1980, MUSICBOX
- Το 1979 τραγουδά σε ντοκιμαντέρ σουηδικής παραγωγής για τη ζωή του Νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, καθώς και σε ξένες παραγωγές για τη Ρόδο.
ΑΘΗΝΑ
Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αλλάζουν και μέσα σε αυτή την αλλαγή ο Τάκης Βούης νοιώθει να ψάχνει τα βήματα του και να διαλέγει μιαν άλλη κατεύθυνση, θα μπορούσε να πει κανείς αντίθετη.
Ενώ τα πράγματα γύρω του φωνάζουν, εκείνος όπως και άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες, στρέφεται σε ευαίσθητα χαμηλόφωνα ηχοχρώματα. Ψάχνει με οδηγό την αλήθεια των συναισθημάτων και αξιοσημείωτη ευαισθησία, όπως αναγνωρίζει και η κριτική, να εκφράσει καινούργια θέματα. Άλλωστε μεγαλώνει και προστίθενται και άλλα βιώματα στις αποσκευές του…
- Το 1982 παρουσιάζει τον «Ταχυδρόμο της νύχτας», μια δική του παραγωγή από τον ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΜΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ. Ένας δίσκος με μελωδικές μπαλάντες που σηματοδοτεί την έναρξη της συνεργασίας και της φιλίας του με την συγγραφέα Μάρω Βαμβουνάκη, που ζει και εργάζεται ως συμβολαιογράφος στη Ρόδο, αλλά και εμφανίζει στο κοινό τη λυρική του πλευρά, τραγούδια ερωτικά χωρίς να απεμπολεί την κοινωνική του ευαισθησία για την οποία αναζητά καινούργια πεδία δράσης.
- Το 1984 εγκαθίσταται στην Αθήνα, παραμένοντας συνδεδεμένος με την Ρόδο προσωπικά και καλλιτεχνικά.
- Το 1987 επανέρχεται δισκογραφικά με την «Κιβωτό» σε στίχους της Μάρως Βαμβουνάκη από την εταιρεία POLYGRAM.
Πλησιάζοντας τη δεκαετία του ’90, νοιώθει την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της πορείας του, αναζητά και πειραματίζεται με καινούργιους τρόπους έκφρασης.
Το 1993, ηχογραφεί το «Τι καλά που θάτανε», στο στούντιο «αγροτικό», στρόγγυλο δίσκο, LYRA σε παραγωγή του Ν. Παπάζογλου.
Οι προσπάθειες του συνεχίζονται με τον δίσκο «Πατώντας σε δύο βάρκες», 1996, DIODIM, όπου για πρώτη φορά εκφράζεται μέσα από λαικές φόρμες, σε στίχους Βασίλη Αναγνώστου και Στέργου Παπαποστόλου και ενορχήστρωση Βασίλη Κουμπή, στο στούντιο του Δημήτρη Κοντογιάννη.
Συμμετέχει με δύο τραγούδια και έχει την επιμέλεια παραγωγής του δίσκου «Αρκιοί, Λειψοί και Αγαθονήσι», 1999, FM RECORDS, παραγωγή του Μιχάλη Κουμπιού.
Από το 1993 και παράλληλα με τα παραπάνω δημιουργούν με τον σημαντικό ροδίτη διεθνούς φήμης σολίστα της κλασσικής κιθάρας Γιάννη Γιακουμάκη, ένα σχήμα για φωνή και κιθάρα με το οποίο περιοδεύουν στο εξωτερικό (Ουγγαρία, Σουηδία, Βέλγιο, Γερμανία και Κύπρο) και στην Ελλάδα δίνοντας παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία και απήχηση.
Στην δεκαετία αυτή, έχοντας μαζί του κορυφαίους μουσικούς, περιοδεύει στην Ελλάδα στην άγονη γραμμή, μεταφέροντας ένα πολύ ποιοτικό πρόγραμμα με άρτια τεχνική κάλυψη, σε μικρά χωριά και νησιά που δεν έχουν αυτή την εμπειρία, αναλαμβάνοντας τις περισσότερες φορές το κόστος.
ΑΠΟ ΤΟ 2000…
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ξαναβρίσκει το βηματισμό του και ως προς την μουσική του πορεία αλλά και την κοινωνική του συμμετοχή. Διαλέγει ένα δρόμο λιγότερο ηχηρό αλλά τον οποίο πιστεύει βαθιά, που είναι η οικολογία με αρχές όπως ο σεβασμός στην ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος, την μείωση της αλαζονείας του ανθρώπου, που την βλέπουμε απέναντι στη φύση, στα ζώα και που μετατρέπεται σε άσκηση εξουσίας στον αδύναμο, στα παιδιά, στους ηλικιωμένους (στα μη ‘παραγωγικά’ στρώματα της κοινωνίας) και που γρήγορα θα φτάσει στην απόρριψη προς οτιδήποτε είναι διαφορετικό και ξένο.
Η αναζήτηση της αλήθειας των συναισθημάτων και η έκφραση της κοινωνικής ευαισθησίας στο στίχο και στη μουσική φόρμα δίνει και με την εξαιρετική συμβολή στην ενορχήστρωση του Γιάννη Γιακουμάκη, τρεις δίσκους.
Συνιστούν μια καλλιτεχνική συλλογική προσπάθεια που έχει αναγνωρισθεί από το κοινό και την κριτική, παρότι χρειάζεται κάθε φορά να περάσει με σημαντικές δυσκολίες την πόρτα της μετάδοσής της στο κοινό, που «προσποιείται την κλειδωμένη», όπως πολύ εύστοχα γράφει στο σημείωμα του Έρωτα στην πόλη, η Μάρω Βαμβουνάκη.
- «Ο Έρωτας στην πόλη με μια κιθάρα», 2001, LYRA, σε στίχους της Μάρως Βαμβουνάκη και με τη συμμετοχή των Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του Σωκράτη Μάλαμα και του Βασίλη Καζούλλη. Ο «Έρωτας στην πόλη» θα επανακυκλοφορήσει το 2009, LYRA, σε συλλεκτική έκδοση.
- «Θησέας που επιστρέφει», 2007, POLYTROPON, σε στίχους Μάρως Βαμβουνάκη, Βασίλη Αναγνώστου και Στέργου Παπαποστόλου και με τη συμμετοχή των Μανώλη Μητσιά, Δημήτρη Ζερβουδάκη, Γιάννη Κούτρα και Emilia Ottaviano.
- «Βασιλιάς Σαλτιμπάγκος», 2012, ΠΑΡΟΥΣΙΑ, μια δική του παραγωγή, σε στίχους Ντίνας Πετροπούλου, στην οποία ερμηνεύει τα περισσότερα τραγούδια και με τη συμμετοχή του φωνητικού τρίο CRESCENDO. Στο εξώφυλλο, όπως πάντα μια πρωτότυπη δημιουργία, το εξαιρετικό σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη.
Μετά από 60 χρόνια αφοσίωσης στο τραγούδι, τη συλλογική δράση και την κοινωνική συμμετοχή συνεχίζει να πιστεύει ότι το τραγούδι είναι η συνάντηση μελωδίας, στίχου και ερμηνείας και ότι η ποιότητα και η αλήθεια του είναι μια σημαντική πράξη αντίστασης.
Θεωρεί το τραγούδι το πιο μικρό σε διάρκεια, αλλά και το πιο άμεσο έργο τέχνης, συλλογικό και δημοκρατικό, με το οποίο μπορείς να φτάσεις στον ακροατή, να προκαλέσεις συγκίνηση και να επικοινωνήσεις βαθιά και ουσιαστικά.
Τελευταίο χρονικά αλλά όχι έσχατο στην καρδιά του, το Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων που δημιούργησε από το 2016 στην πόλη της Ρόδου με στόχο την παρουσίαση και ενίσχυση της ντόπιας καλλιτεχνικής δημιουργίας σε όλο το φάσμα των τεχνών, με εθελοντική συλλογική δράση.
Δισκογραφικά παραμένει ενεργός με την ηχογράφηση καινούργιων τραγουδιών που κυκλοφορούν το 2024 (aspect for Music) σε στίχους Βασίλη Αναγνώστου με ερμηνεύτρια την Κατερίνα Ζουγανέλη.
Επικαιροποιημένο βιογραφικό – αναδημοσίευση από Εκδόσεις-Βιβλιοπωλείο Ν. & Σ. Μπατσιούλας, www.batsioulas.gr https://www.batsioulas.gr/contributor_info.php/contributor_id/93
About Author
